Op deze Circusweb-pagina lees je alles over dieren in het circus. Hoe deed ‘het dier’ zijn intrede in het circus, in welke landen geldt een verbod op het gebruik van wilde dieren in het circus en welke dieren kom je vandaag de dag wél tegen in het circus?
Circusweb zelf neemt geen standpunt in over het gebruik van dieren in het circus. We berichten er alleen objectief over.
Zo lees je hieronder een korte tijdlijn met betrekking tot dieren in het circus. Verder op de pagina vind je artikelen die gaan over circusdieren in het binnen- en buitenland.
In een vogelvlucht lees je in het uitklapmenu hieronder
de belangrijkste onderwerpen over ‘dieren in het circus’.
Rond het jaar 1770 deden paarden hun intrede in het circus. De Engelse cavaleriesoldaat Philip Astley had na de oorlog niet veel meer dan een paard. Daarmee gaf hij in Londen demonstraties in het kunstrijden om in zijn levensonderhoud te voorzien.
Hij startte met voorstellingen die aantrekkelijker werden door de wisselwerking van grote militaire spektakelstukken met paarden en clowns- en acrobatiekacts. Een succesmethode die steeds meer mensen van Philip overnamen.
In 1820 was de Franse kunstrijder Pierre Henri Martin met een circus in het Duitse plaatsje Naumburg.
Daar dichtbij stond de menagerie van de rijke Nederlander Anton van Aken. Zijn dochter en Martin werden verliefd. Trouwen zat er niet in. Van Aken wilde niet dat zijn dochter met een simpele kunstrijder trouwde; hij wilde een rijke schoonzoon of een échte dierentemmer.
In de hoop dochter Van Aken weer te zien, liep Martin elke ochtend door de menagerie. Hier zaten allerlei wilde dieren. En op een dag haalde een tijger door de tralies naar hem uit. Martin kon net op tijd wegspringen en gaf het dier als straf een tik op zijn klauw. De volgende dag keek de tijger hem vijandig na. Dat bracht hem op een idee. Hij wilde de tijger temmen om indruk te maken op meneer Van Aken.
Sommige reizende menagerieën gaven in die tijd vertoningen met wilde dieren. Daarbij ging een dierentemmer met een gloeiend stuk ijzer een kooi in om zich te wapenen tegen het sterke dier. Maar dat dier werd alleen door het zien van de afschrikkende attributen al bang.
Martin deed het op een andere manier. Hij observeerde de gedragingen en reacties van de tijger. Na verloop van tijd ging hij vol zelfvertrouwen in de kooi om de tijger te temmen. Hij maakte indruk op de familie Van Aken en kreeg goedkeuring om met hun dochter te trouwen. Van de huwelijksgift kocht Martin menagerieën in Londen, Liverpool en Amsterdam. Martins werk als dompteur was hier een grote attractie. In 1831 trad Henri als eerste op met roofdieren in het Parijse Cirque Olympique.
Later werd Pierre Henri Martin oprichter van Diergaarde Blijdorp in Rotterdam.
Het gebruik van wilde dieren in het circus werd al jaren bekritiseerd.
In de jaren tachtig voerden dierenactivisten al acties tegen het gebruik van wilde dieren tijdens de Nederlandse tour van het Duitse Circus Krone.
In Nederland is het gebruik van wilde circusdieren sinds 15 september 2015 verboden.
De onderbouwing voor een verbod op wilde circusdieren is dat het kabinet een maatschappelijke trend constateerde waarbij het belang van het dier steeds meer meetelt.
De intrinsieke waarde van het dier weegt zwaarder dan het doel ‘vermaak’ waarvoor het wilde dier in het circus werd gebruikt.
Zoogdiersoorten die wél in het circus mogen optreden zijn: paarden, ezels, honden, katten, schapen, geiten, varkens, runderen, alpaca’s, lama’s, kamelen, dromedarissen, tamme muizen, goudhamsters, bruine ratten, gerbils, konijnen en cavia’s.
Ook reptielen, amfibieën, insecten en vogels mogen in het circus optreden.
