Een vergeten kleine man
Eind jaren zestig was er een klein Nederlands circusje van de heer Rob Roberti.
Zo’n circusje met een tent voor 200 personen en vijf wagens eromheen.
Ik had destijds nog een volle luier maar heb wel het een en ander gehoord van wijlen mijn vriend en mentor in showbizz: Peter Grooney, die er zo nu en dan optrad met zijn goochelact.
Ook Rob Roberti heb ik goed leren kennen in de jaren tachtig toen hij zijn circus allang had verruild voor een drukkerij.
Peter vertelde mij smakelijk over de omgebouwde kattencaravan waar met grote letters ‘mini panters’ op stond geschilderd. Een typisch jodenbedenksel van de slimme Roberti. Uiteraard altijd moeilijk doen om geld maar: Peter heeft altijd de afgesproken centen gekregen.
Ik heb laatst een door Rob Roberti zelf gemaakte houten miniatuurcircuswagen weten te bemachtigen en ja… dan komen de herinneringen aan de goede man terug. En dat laatste zeg ik met recht, want hij was een van de eersten die in mij, als artiest, geloofde.
Zijn drukkerij hield zich voornamelijk bezig met het drukken van datumstroken voor de reclameborden van vele Nederlandse circussen. En toegangskaarten met dubbele nummers. Haha, ik zeg dat omdat hij dat ook voor mij deed voor mijn sporthalshows.
Niks mis mee als je ziet wat er met je belastingcenten gebeurt.
Rob was zo’n echte typische Amsterdamse kwajongen waar geen kwaad in zat.
Ik bedoel dat we allemaal wel zo onze streken hebben, maar Rob was gewoon een prima kerel. Zoals een vent hoort te zijn.
Er zijn helaas nog weinig foto’s te vinden van zijn onvergetelijke bedrijfje wat van dorp tot dorp gezellige voorstellingen gaf.
Uiteraard met de Franse slag als ik Peter moest geloven. Zo’n heerlijke oude glorievolle lilliputter onder de vergeten Nederlandse circusjes.
Ik hield op jonge leeftijd van omgang met oude rotten uit het variété en circus. Zij hadden de verhalen, zij hadden de ervaring, zij hadden de glans van de succesvolle jaren.
Tot de volgende keer!Â
