“Bassie kom je naar bed?”
“Ik kom zo”, roept hij vanuit zijn kantoor.
“Je hebt nu wel genoeg buttons geperst”, roept zijn vrouw. “Kom naar je nest”.
Bas loopt ontevreden naar de echtelijke slaapkamer en kruipt onder de wol.
“Maar lieverd: als ik ze moet laten maken door de buttonkoning zijn ze een stuiver duurder”.
“Ja Bas, maar zo heb jij elke dag wat. Gisteren heb je tot half vier s’nachts vlaggetjes zitten plakken.
Elke nacht is het raak en daarom hebben we maar één kind”.
Lieve lezers, hebben jullie al door over wie ik het heb?
Nee?
Nou het gaat over Bassie. Die van Bassie en Adriaan.
In 1980 was ondergetekende aanwezig bij de allereerste voorstelling van hun eigen circus. Dat was in Haarlem en ik kan zeggen dat het geweldig was. Ik ging dat jaar nog wel vijf of zes keer.
In de loop der jaren werden zij iconen en – ik denk – het succesvolste duo aller tijden voor kinderen. Maar vooral Bassie was een rare druif en hij liep toch wel een beetje naast zijn clownsschoenen.
In 1981 moest de tent in Den Haag een meter naar achteren van de heer van Toor. Dus alles werd weer afgebouwd en opnieuw opgebouwd. Ook wenste hij aangesproken te worden als meneer Bas.
Hij heeft tijdens zijn leven met iedereen ruzie gehad. Ik weet niemand op te noemen met wie niet. Zelfs met zijn eigen broer Aad sprak hij vaak maandenlang niet. Dit is echter nooit ten koste gegaan van hun shows.
Mijn goede vriend Peter Grooney, helaas overleden, heeft de laatste werkzame jaren met Bassie gewerkt nadat Adriaan gestopt was. Hij probeerde het eerst even met de talentvolle succesvolle Sylvia Schuyer, maar dat klikte niet. Het klikte vooral niet omdat de show geen publiek trok en Sylvia te duur werd.
Na Sylvia onterecht overal zwart te hebben gemaakt, ging hij met Peter in zee.
Maar ook daar kwamen vaker veertig bezoekers op af dan honderd. Wat bleek: het is ‘Bassie en Adriaan’ en niet alleen ‘Bassie’. Peter was een groot vakman die vooral in de jaren zestig en zeventig de kindershowbranche domineerde. Het is aan het prachtige karakter van hem te danken dat het vijf jaar goed ging.
Op deze wijze heb ik Bas van Toor enkele keren ontmoet en de uiterst ongeloofwaardige verhalen over onder meer zijn betrokkenheid bij de Nederlandse veiligheidsdienst voor zoete koek geslikt.
Neemt allemaal niet weg dat als ik op YouTube kijk en hen hoor zingen “Het circus is weer in de stad, O jongens wat een pret is dat”, ik verlang naar de tijd van Bassie en Adriaan. Want: het was top.
Tot de volgende week!
