Recensie, Door: Jan Plug
“NA HET SLOT APPLAUS”
Autobiografie door Pascal de Boer, over Pascal de Boer.
Net als Gera de Leeuw, die het voorwoord in het boek schrijft, dacht ik: hoe oud is die gast eigenlijk, een biografie doe je toch pas aan het einde of hoogtepunt van je carrière ? Dat maakt het natuurlijk wel interessant om het boek te lezen omdat je die vraag beantwoord wilt hebben. Pascal heeft voldoende meegemaakt, maar liefst 180 pagina’s vol met hele kleine lettertjes beschrijven zijn carrière tot nu toe. Ik zou kiezen voor de titel “Tot aan de pauze” omdat er hopelijk nog een deel twee komt over het leven van Pascal de Boer.
Het begint met de droom van een jongen die naar het circus gaat en daar zo van onder de indruk is en vooral van de clown, dat hij besluit zelf clown te willen worden.
Pascal beschrijft minutieus hoe hij zijn droom koste wat het kost heeft nagejaagd en hoe hij vooral door schade en schande wijs is geworden. De droom die uit elkaar klapt als je het rauwe leven achter de schermen leert kennen. De romantische droomwereld die voor het publiek wordt gecreëerd, die je als kind zo heeft gegrepen, die droomwereld en de daar bejubelde clown wil je zijn, applaus krijgen, en succes hebben.
Soms is het zelfs meelijwekkend als je elke keer leest over alle autopech, mislukte relaties, narcistische schoonouders en het idee zelf nooit te mogen of kunnen falen. Op zoek naar geluk in het leven en in het circus , de keiharde realiteit van de wereld achter de glamour en glitter. De wrijvingen tussen een artiest in de puberteit van zijn carrière en de circusdirecteur die zich op een zelf geplaatst voetstuk zet, maar zelf niet eens weet hoe hij een bedrijf en privé leven in goede banen kan leiden, laat staan dat die zich wil en kan ontfermen over Pascal.
Veel te lang blijven hangen in de verkeerde situaties, omdat je denkt dat je geen keuze hebt, of de kortste weg kiest, of veel te lang op een punt blijft staan omdat je eigenlijk niet weet hoe je verder moet. Er is in Nederland ook geen school voor clowns en komieken, waar je leert over het vak of het leven, je springt in het diepe, spartelt en leert jezelf maar zwemmen.
Toch geeft Pascal nooit op en komt er bijna op het einde van het boek een keerpunt waarbij de meeste dingen beter gaan, waar hij groeit als persoon en als karakter in de shows. Betere contracten, meer plezier en tevreden met zich zelf en met anderen.
Het is Coronacrisis, Pascal heeft nu alle tijd om zijn verhalen aan het papier toe te vertrouwen, de reden dat hij dat heeft gedaan: om mensen te stimuleren dat als je ergens in geloofd en hard genoeg voor werkt je het ook daadwerkelijk echt kunt bereiken. Of de uitkomst dan ook nog zo is zoals je voorheen had gedacht is dan een ander verhaal natuurlijk want vaak blijken die dromen dan in realiteit heel anders te zijn.
Het is niet-literair, maar absoluut het lezen waard. En zoals Pascal het zelf in zijn voorwoord zegt:
”, en het is mogelijk dat andere mensen een gebeurtenis anders zullen herinneren.”
Hopelijk komt er over een jaar of 10 een deel twee, met wat meer zelfspot en humor waarin we kunnen lezen dat Pascal nog dezelfde relatie heeft, de circusromantiek heeft gevonden en dat hij geniet van het succes en ons meeneemt in de wereld tussen de komiek en zijn publiek.
Foto Cover : Arjan Bos
