Limburger Max Pool richtte in 2015 – samen met nog enkele vrijwilligers – de ‘Stichting Buba’ op. De Stichting Buba wil direct bijdragen in het welzijn, de verzorging, onderhoud en het verblijf van Nederlands laatste en voormalige circusolifant: Buba. Hiertoe zoekt de stichting zowel particulieren als bedrijven die eenmalig of – nog veel liever – structureel willen bijdragen aan de olifant Buba.
Buba treedt niet meer op, sinds het verbod op het gebruik van ‘wilde’ zoogdieren in Nederland. Stichting Buba begon met een Facebookpagina. De Facebookpagina van Stichting Buba kent inmiddels ruim 3200 mensen die de pagina ‘liken’. Onlangs lanceerden de vrijwilligers ook een website:Klik hier voor de website. De inzet is om zoveel mogelijk donaties binnen te krijgen, die direct ten goede komen aan het welzijn, de verzorging, onderhoud en het verblijf van olifant Buba. Doneren kan direct via de nieuwe website.
Waarom hebben jullie Stichting Buba opgericht?
‘Olifant Buba wordt liefdevol verzorgd door de familie Freiwald en maakt onderdeel uit van de familie en dierlijke leefgroep die haar kudde vormt sinds tientallen jaren. Toen in 2015 het verbod op het gebruik van ‘wilde’ zoogdieren ingevoerd werd, dreigde olifant Buba van haar verzorgers en leefgroep gescheiden te worden. Haar verzorgers kennen en herkennen het gedrag van Buba, zoals ouders hun kind door en door kennen. Het zijn moeilijke tijden, in de zin van dat alles wat zij doen aangaande de dierenomgang en verzorging onder een vergrootglas wordt gelegd door activisten en dierenpartijen. Dat is niet nodig, want ze zorgen goed voor hun dieren. Een ieder kan tijdens de tournee alles zien en volgen wat ze doen, daar zijn ze erg transparant in. Ze hebben vooral behoefte aan rust.’, Zo vertelt Stichting Buba oprichter Max Pool. ‘Een kind dat goed wordt verzorgd, ga je ook niet scheiden van zijn ouders en uit huis plaatsen…’.
‘De grootste bedreiging van dieren, is de onwetendheid van mensen’
Zo weet eigenaar Freiwald als geen ander… Dagelijks krijgen zij te maken met onwetende uitspraken van – waarschijnlijk goedbedoelende – dierenliefhebbers met averechtse effecten. Het emotioneert hem, hij houdt van zijn olifant aan wie hij veel tijd, aandacht en energie wijdt. Dat doet hij het liefste, in plaats van al die zaken en beslommeringen die het hen onnodig moeilijk maken.
Voor de jaren dat Buba nog leeft – zij is dankzij goede zorgen inmiddels meer dan 43 jaar oud – zou het allerbeste zijn dat…
- De familie Freiwald de zekerheid zou krijgen dat olifant Buba bij haar vaste verzorgers mag blijven (zij kennen Buba het beste en weten welke zorg zij nodig heeft);
- Dat er initiatieven ondernomen mogen worden ter educatie. Waarin mede voorzien mag worden, in de kosten die de verzorging, onderhoud en verblijf van olifant Buba meebrengen;
- Zij hierin (financieel) ondersteund worden;
In plaats van Buba te verbergen in een opvang en buiten de aandacht van het publiek te houden, zou zijn een fantastische ambassadeur kunnen zijn van alle Afrikaanse olifanten die met de dood bedreigd worden en zou men in nabijheid van olifant Buba dichtbij kunnen leren over het gedrag en verzorging van olifanten… Zo zouden vrijwilligers van de Stichting Buba graag zien. ‘ De ‘natuurlijke’ leefomgeving word beheerd en bewaakt door mensen. Momenteel sterven tientallen olifanten in Zimbabwe als gevolg van de droogte aldaar. Mensen denken echt veel te makkelijk, terugplaatsen in Afrika dat kan niet zomaar’.
Een leuk detail van de website is overigens dat de foto’s die op de website en de Facebookpagina worden gebruikt, gemaakt zijn door willekeurige passanten en op verschillende plaatsen en momenten in het jaar. Geen van de foto’s is in scene gezet. Het geeft weer dat het dier goed wordt behandeld èn een groot deel van het jaar in een gevarieerde omgeving verkeerd, afhankelijk welke standplaats zijn in verschillende gemeenten krijgen toegewezen.
Helpt u ook de vrijwilligers van Stichting Buba direct bij te dragen in het welzijn, de verzorging, onderhoud en het verblijf olifant Buba? U kunt de website bezoeken via: Klik hier voor de website.
Met dank aan Vincent Wols voor de mooie foto’s en tekst.