Tussen het flitsen van wit licht door worden tien liggende artiesten zichtbaar op het podium van Theater Rotterdam. Ze staan op en nu is het tijd voor ‘Humans 2.0’ van het Australische circusgezelschap ‘Circa’!
Wat er in Humans 2.0 gebeurt, gaat eigenlijk alle grenzen te buiten. In een voorstelling die – ondanks de verschillende scènes – aanvoelt als één doorlopende choreografie ziet het publiek een voorstelling waarin ontzettend veel gebeurt. Achteraf gezien is het zéker niet ‘too much’. Maar het is fantastisch om te beleven welke mogelijkheden er allemaal benut worden in één voorstelling met een duur van iets meer dan een uur.
De eerste ‘WOW’ klinkt door de zaal wanneer enkele artiesten die op de grond liggen, op hun ruggen en buiken worden besprongen door hun collega’s in staande positie .
Humans 2.0 door Circa. (Foto: Frens te Kiefte)
Daarnaast vliegen artiesten over het podium van de ene menselijke stapel naar de andere. Menselijke torens ontstaan met het grootste gemak. Hand-to-hand-acrobatiek wordt flexibel én kaarsrecht uitgevoerd. Meesterlijk slowmotionwerk en een rond werkvlak dat aan het einde van de voorstelling bijna een arena voor salto’s, radslagen en breakdance-achtige bewegingen wordt. En dat is nog lang niet alles…
Humans 2.0 door Circa. (Foto: Frens te Kiefte)
‘Kamers’ met hun eigen licht en muziek
Tijdens de voorstelling spelen de verschillende scènes zich af op én boven een grote witte cirkel op het podium. In hoofdlijnen staat het tien personen tellende gezelschap continu gezamenlijk op het podium. Daarnaast zijn er ook enkele solo- en duoblokken, die zich gedurende de tijd weer vormen tot groepswerk. Eerst is de artiestenclub gekleed in kleurige casual kleding. Nadat de voorstelling op ongeveer twintig procent van de verloop zit, gaat die kleding uit en werkt men in panty-achtige kleding. Een goede keuze, want het accentueert de lichamen en de bizarre stunts die daarmee gedaan worden nóg beter.
Humans 2.0 door Circa. (Foto: Frens te Kiefte)
Om de gemiddeld tien minuten durende scène gaat het licht even op zwart. En met licht en muziek wordt er daarbij telkens een nieuwe setting gecreëerd. Het voelt een beetje alsof je telkens een nieuwe kamer binnenstapt, waar iedere keer weer ongelofelijk dingen gebeuren.
Qua licht wisselen de kamers bijvoorbeeld van helder naar duister. Of het rode licht dat lijkt op het licht uit de ‘donkere kamer’ (beter bekend als de ‘doka’/ de lichtdichte ruimte waarin met lichtgevoelige materialen – voornamelijk binnen fotografie – wordt gewerkt, red.) dat zorgt voor een mysterieuze sfeer.
Qua muziek wisselen de kamers van rock, naar klassiek, van dance naar Turks-achtig (inclusief Saz-sound en tokkel-geluiden). Voor Australische circusgezelschappen – die in hun muziekkeuzes nogal eens de neiging hebben om muzikaal lekker abstract te werk te gaan – is Humans 2.0 bijzonder verfrissende en divers.
Humans 2.0 door Circa. (Foto: Frens te Kiefte)
De lucht in!
Waarbij de eerste versie van ‘Humans’ zich wat meer afspeelde op de grond, gaat Circa bij deze ‘Humans 2.0’ een redelijk aantal keer ‘op niveau’ de lucht in.
In de scène aan de strapaten rent een van de vrouwelijke performers in de lucht en draait ze vanuit de strapaten mee op de tollende muzikale sound. Technisch sterk en visueel stijlvol.
Later in de voorstelling beklimt een van de heren het verticale koord. Gespierde armen zijn zichtbaar in de duistere setting van deze scène. In principe is dit verticale koord goed, maar in de voorstellingsopbouw en in het perspectief van de totale voorstelling is niet het meest interessante onderdeel.
Humans 2.0 door Circa. (Foto: Frens te Kiefte)
Danstrapeze
Daarentegen is het laatste luchtstuk van ongekende klasse. Want wat is dát een moker vet onderdeel! In het midden van het podium hangt een danstrapeze, waaromheen de circusartiesten in een cirkel staan. Om de beurt bestijgen performers – solo of als duo – de trapeze. Deze setting waarbij iedereen telkens iets doet, is er eentje die niet heel vaak voorbijkomt.
Dé move van de avond zit in dit deel van de voorstelling. Een van de dames hangt met één arm en één been aan de danstrapeze. Aan haar andere arm en been draait een van de heren – die op het podium staat – haar hard rond. De trapeze met daaraan de artieste draait en draait. Totdat zij de trapeze loslaat en valt. Maar… voordat zij de grond kan raken, draait hij haar vlak boven de grond rond. Dezelfde beweging, dezelfde spelers, allen nu rakelings langs het podium in plaats van op een paar meter hoogte. Waanzinnig!
Humans 2.0 door Circa. (Foto: Frens te Kiefte)
