Tilburg – Cedric Stalpers bezocht diverse voorstellingen op het circusfestival Circolo in Tilburg en schreef speciaal voor Circusweb onderstaand artikel.
Het allerbeste bewaarde Circolo voor het laatst. Het festival was voor de tweede keer neergestreken in Tilburg. Ditmaal niet in de vertrouwde kleurige tenten, maar in de verschillende theaters van de stad. Met de wijziging van decor en locatie leek ook het karakter van Circolo iets veranderd. Verschillende voorstellingen spraken meer hoofd dan hart aan, en enkele waren zelfs zo kunstzinnig dat ze over de hoofden van het publiek heen gingen. Gelukkig zorgde het Noord-Ierse multi-talent Cal Courtney voor een heel mooie afsluiting van het vijfdaagse circusfestijn.
Muziek maakt het verschil
Jongere bezoekers kregen in de Concertzaal een extra zitkussen mee zodat ze over de hoofden van andere bezoekers heen konden kijken. Of dat genoeg was om te voorkomen dat een voorstelling over hún hoofden heen ging, waag ik te betwijfelen. Bij 5Pieces hielpen de willekeurige geluiden – in plaats van melodieuze muziek – niet echt om hoofd en hart te raken. Dit gezelschap plaatste meer dan genoeg talent en training op het toneel, maar wist door muziekkeuzes, regie en sfeertekening niet altijd het publiek mee te slepen. De artiesten spannen zich in en hebben zeker talent, maar hun inspanningen vertaalden zich niet altijd in kijkplezier voor een breed publiek. Een vraag die zal blijven terugkeren is: voor welke publieksgroep wordt modern circus gemaakt? Alleen voor culturele fijnproevers of voor een breder publiek? Gelukkig bood Kolektiv Lapso Cirk met Ovvio een toegankelijker en vrolijker voorstelling. Net als Common Ground van oud-studenten van de Tilburgse circusacademie AcaPA.
5 Pieces: Foto: Circolo
Portés des Femmes
Het grootste gezelschap bij deze editie was het Franse Porté des Femmes. De Franse culturele attaché was met hen meegereisd en heette, samen met Circolo directeur Marc Eysink Smeets, het publiek welkom. Ondanks een stevige scheut absurdisme viel de show bij een breed publiek in de smaak. Deze getalenteerde vrouwen gingen alleen in letterlijke zin over de hoofden van het publiek heen. Deze Franse wereldwind raasde over het toneel en door de zaal. Als toeschouwer wist je niet waar je moest kijken, want op hetzelfde moment waren op verschillende plaatsen acrobatische hoogstandjes te zien.
Portes de Femmes- Foto pr Circolo
Een gezelschap met een ontoegankelijke naam – Captain Sugar and the Monkey Puppets – bood eveneens een levendige en toegankelijke avond, over vier bewoners van hetzelfde huis die elk een eigen kleur (rood, groen, blauw en geel) en circustalent hadden. Hun harmonie werd verstoord door de komst van een vijfde, witte bewoner. Een van de verschillende hoogtepunten was een walsende act van de blauwe bewoonster aan een schwungseil.
Tempo en toegang
Deze twee grote voorstellingen waren modern, toegankelijk voor een breed publiek en vol vaart. Niet alleen culturele fijnproevers. Op die twee punten – tempo en/of toegankelijkheid – wilde het wel eens haperen bij enkele andere voorstellingen. In dat opzicht was de voorgaande editie toegankelijker en meer meeslepend.
Boost Producties met Pie in the Sky was iets complexer dan een klassieke circusvoorstelling. Deze futuristische ruimtewandeling van drie acrobaten (en een muzikant) tussen manshoge zilvergrijze ballonnen kende verschillende leuke ideeën, maar net niet genoeg voor een heel uur. Dat gold ook voor de moderne clownsact Human Acts.
Pie in the Sky – Foto credits: -Roos-de-Bolster
Hart en hoofd
Daarmee leek deze editie een gezelschap te missen zoals Rein de Kok’s Cirque du Platzak: eigentijds, maar toch toegankelijk, vernieuwend maar niet vergetend waar men vandaan komt. En interessant voor culturele fijnproevers maar, dankzij levendige muziek, ook voor een breed publiek. De hoop is dat volgend jaar Circolo vernieuwend en verrassend circus blijft tonen, maar ook in gedachten houdt dat circus van origine een kunstvorm is die op het hart van alle rangen en standen mikt.
Cal Courtney
Precies dat doel raakte Cal Courtney. Deze muzikale jongleur heeft een musical geschreven over jongleren en verraste zijn publiek door tijdens zijn act geen noot en geen enkele kegel te missen. Ook slaagt hij erin vernieuwing te brengen. Door zang, vertelling en grappen toe te voegen aan een klassieke jongleeract. Courney verbluft het publiek met zijn beheersing van verschillende disciplines en zijn bescheidenheid. Zijn act was voor mij niet alleen het hoogtepunt van Circolo, maar van het hele circusjaar.
Cal Courtney- Foto credits: Piet Kuijten and Jona Harnischmacher