Tekst: Thamar Karst
“Júlia Campistany zoekt naar de esthetiek van het innerlijk. Naar de schoonheid van de vrouw. De bron van het zijn, van het vrouw zijn.”
Zo begint de voorstelling It Happens in de zaal Panoptocium. Deze zaal heeft nog het meeste weg van een gekrompen Grieks theater. Om de piste van nog geen drie meter breed, zit het publiek op steil omhooggaande bankjes. Dit creëert een intieme sfeer in de zaal en het is zeker geschikt voor deze trapezevoorstelling omdat de artiest op elke hoogte contact heeft met het publiek.
Door de openingstekst verwacht men een mooie, poëtische voorstelling. Het is nog maar net begonnen of er gaat al van alles mis. Zoals technische mankementen of een technicus (Remi Lebocey) die er ineens niet meer is. Júlia slaat zich er doorheen en met een helpende hand belandt ze dan toch in de trapeze. Daar laat ze een enorme beheersing van techniek zien, het is prachtig om naar te kijken. Maar uiteraard kan dit niet lang goed gaan, met veel hilariteit tot gevolg.
It happens is een korte, slapstickachtige trapezevoorstelling over doorzettingsvermogen en omgaan met tegenslag. Wanneer iets tegen zit je er het beste van moet maken. Júlia zet samen met Remi een grappige show neer, die leuk blijft van begin tot einde en van mij nog veel langer had mogen duren.
It happens speelt nog het hele weekend in Rotterdam. Voor tickets en programma zie www.circusstad.nl
