Wereldkerstcircus in Carré, wie hier nog nooit is geweest zou er dit jaar eigenlijk dit jaar eens mee moeten beginnen. Want als je een circusprogramma van deze kwaliteit eenmaal hebt gezien, dan wil je niet anders meer.
Het is weer een fantastische première donderdagavond in Carré, mooi om mee te maken omdat je oog in oog kunt staan met tal van bekende genodigden zoals: Paul van Vliet, André van Duin, Harry Slinger, Pammy Boltini, Bert Simhoffer (vanaf vrijdag de spreekstalmeester van Groot Kerstcircus Den Haag) Hans Cornelissen (zeg eens AA) en vele andere BN-ers. Ook circusberoemdheden, zoals de redactie van de Piste, Arie Oudenes, Dick Vrieling, Wim Claessen. Mijn gezelschap van deze avond is mijn schoonzoon, die zich niet kan heugen ooit een goed circus te hebben gezien. Ieder jaar streef ik er naar iemand mee te nemen die blanco is op dit gebied, dat levert de mooiste reacties op ( oohs en aahs) voor mij als schrijfster: zijn bijdrage: “bizar, ongelofelijk, alles boven verwachting”, hij zal er nog weken over roemen, dat is zeker.
Overtreft mijn stoutste verwachtingen
In de 33 jaar Wereldkerstcircus Carré zijn de verwachtingen van het publiek altijd hoog gespannen en dat moet voor de programmamakers een enorme uitdaging zijn om ieder jaar hieraan te blijven voldoen. Wat mij betreft, en velen met mij, zijn ze hier dit jaar nog beter in geslaagd dan ooit. Het Wereldkerstcircus 2017/2018 overtreft mijn stoutste verwachtingen. Het optreden van Menno en Emily van Dijke alleen al is een reden om te gaan, het frappante is, dat voor het eerst in 33 jaar een Nederlandse jongleur in het Wereldkerstcircus optreedt, en geen wonder. Maar even terug naar het begin.
Complimenten voor het Wereldkerstcircusorkest, onder leiding van Ruslan Fil, die brengt elk moment de juiste stemming erin. Een orkest dat stevige invloed heeft op de beleving van het publiek.
Hoe simpel kan clownerie zijn
Clown Housch-ma-Housch is echt geniaal, wat die man kan doen met een eenvoudige kaars, of een rolletje verpakkingstape, hoe simpel kan het zijn, hij betovert het publiek met zijn beatbox capriolen en muzikale geintjes, clownstaal is internationaal en deze artiest windt het publiek om zijn vinger met wat simpele uitdrukkingen, dirigeren van geluiden vanuit het publiek, zoiets moet je beleven om het te voelen. Ik voel al dat het een langdradig verhaal wordt, dus even een impressie van wat er allemaal te zien is.
Wie ooit eens in Carré geweest is weet hoe hoog de plafonds zijn. Alex Michel presenteert een trapeze act zonder longe, zonder vangnet, kortom, het zou bijna verboden moeten zijn. Hij zwiert van de ene trapeze naar de andere en doet zoals het in vaktermen heet een Deckenlauf, van lus tot lus ondersteboven met je voeten naar de overkant gaan. De zenuwen gieren al door je lijf bij het eerste echte circusnummer, de toon is gezet.
Visuele verwennerij
Tony Wilson presenteert de show en in vergelijking met vorig jaar was dit optreden veel beter. Een mooie presentatie, spreekstalmeester zijn is toch een vak apart en niet iedereen is voor dit vak geschikt. Uit China het Chinees Staatscircus met een lasso act, in combinatie met acrobatiek, tja, die Chinezen leveren bijna onmenselijke prestaties, terwijl je van veraf kunt zien dat het best nog wel jonge artiesten zijn.
Visuele verwennerij, qua choreografie en dat kun je van meerdere acts zeggen in Carré. Ik ga zoveel mogelijk de chronologische volgorde aanhouden, op geheugen, want ergens onderweg heb ik mijn programmaboekje en cd’s uit het oog verloren.
Clio Togni is geboren en getogen in het circus, ze brengt een prima performance in de waterbowl, wat bij gedeelten van het publiek echt tot een staande ovatie leidt. Ook hier een uitgekiende act, spelend en spetterend met haar haren en een toppunt van spierkracht, want het water zal niet al te warm zijn, mindere omstandigheden voor de spieren dus een topprestatie wat deze artieste levert. Overigens ook een topprestatie voor alle requisiteurs, die supersnel de spullen van de acts kunnen opruimen en weer de nieuwe materialen aanleveren, een hele strakke regie, die van tevoren behoorlijk geoefend moet zijn. Het publiek hoeft niet lang te wachten op het volgende optreden.
Wie is de beste?
Een van de terugkerende hoogtepunten bij het Wereldkerstcircus is een optreden van Fredy Knie jr, met zijn paarden. Zelden kom je in circussen zo’n hoogstaande vorm van dressuur tegen, als je beseft hoe moeilijk het is om paarden die kunsten aan te leren, het is bijna niet na te vertellen, persoonlijk ben ik nooit zo van de paardennummers, maar hier ga ik echt voor staan. Het blijft ieder jaar een bijzondere belevenis om die man te zien optreden met zijn dieren. Naast me hoor ik dezelfde instemmende geluiden.
Als ik mag stemmen op wat nu de mooiste act is, moet ik kiezen tussen het optreden van Menno en Emily van Dyke (chauvinisme) of die van de Guerrero’s op de hoge draad. Onwaarschijnlijk wat die draadartiesten presteren, je gelooft je ogen en oren niet.
Ik vond een film op Youtube, die een goede indruk geeft. We kunnen bijna niet geloven dat deze vrouw ook echt zingt, pas na goede inspectie blijkt het allemaal te kloppen. Het onderstaande filmpje duurt 16 minuten … maar het is elke seconde waard.. en ook al heb je het filmpje bekeken, als je het live kunt zien in Carré dan wordt het extra gaaf, topartiesten, en niet al te jong meer, maar echt ongelofelijke talenten, bij America Got Talent scoorden ze hoge ogen.
Van veel acts die je bij Carré ziet, weet je zeker dat er een top choreograaf aan het werk is geweest voor het eindresultaat, het oog wil ook wat. Circus en dans gaan tegenwoordig steeds vaker samen. Menno en Emily zijn zeker voorlopers van de tegenwoordige trend bij afgestudeerde studenten van de circusacademies, om een aantal disciplines met elkaar te laten samenvloeien. Circus en dans, jongleren en dans, circus en theater, in Carré zie je hier de succesvolle voorbeelden van, de samenvloeiing van een aantal kunsten bij elkaar. Dat is ook het mooie aan het Wereldkerstcircus, het volgt de hedendaagse trends, door de hilarische beatboxende Housch-ma-Housch te arrangeren, maar ook door indrukwekkende acts met de nostalgische persche te laten zien, of zo’n schitterende draadact. Ik ga niet alles verklappen, ga het maar zien, één keer je die kwaliteit gunnen, al kom je uit Groningen of uit Valkenburg Limburg, gewoon doen. Rond de circuspremière dit jaar is ook het Amsterdam Light festival, zeker in de nabijheid van de grachten is zeer veel creatieve verlichting aangebracht, een extra lust voor het oog, dus kom je van ver, geniet van al die extra omlijstingen van Kerstcircus Carré. Een echte aanrader.
Even genieten op de Rode loper, lang voor de echte BN-ers er aan komen. Foto: schoonzoon Japie.
