Het is niet wie je bent maar wie je kent, blijkt uit mijn volgende verhaal.
Ik was amper achttien jaar en was fanatiek aan het goochelen. In 1983 werden de Nederlandse kampioenschappen gehouden in Delft en ik deed mee in de categorie ‘junioren’.
Ook Hans Klok deed mee, zoals eerder geschreven: destijds mijn goochelvriendje.
De vader van Hans – Klaas Klok – was ook aanwezig, maar mijn vader niet.
Het was een driedaags evenement en vader Klok, zo noemde ik hem, was elke avond gezellig aan het lobbyen voor Hans. Dat kon hij heel goed en Hans heeft veel gehad zijn vader.
Zo ook gezellig een borreltje drinken met Wim Jansen en Wim Bosch. Dat waren de begeleidende muzikanten van het goochelcongres.
Tijdens de muziekrepetitie was er dan ook uitgebreide aandacht voor Hans en zijn optreden werd dan ook begeleid door heerlijke muziek. Voor mij was nauwelijks tijd: ik moest het doen met slowmotion grafmelodieën.
Mijn vader had diep in de buidel getast. Mij was een uitermate mooi fluwelen kostuum aangemeten bij het overbekende Tip de Bruin in Amsterdam. Destijds hofleverancier in artiesten-outfits.
Helaas was ik mijn lakschoenen vergeten dus stond met een pak van duizend gulden met daaronder witte Adidas sportschoenen. Ja, dat kost punten.
Uiteraard waren er van die slijmballen die mij na mijn optreden zeiden dat ik weleens de nieuwe kampioen kon worden. Dus: ik belde mijn hele familie om te vragen of ze bij de prijsuitreiking wilden komen.
En ze kwamen.
Ik werd eerste… van achteren.
Hans werd Nederlands junior kampioen.
Een week later deed ik mee met de Belgische kampioenschappen in Mechelen.
Ik werd daar wel kampioen. Die Belgen hebben smaak.
Ik moet daar wel bij vermelden dat ik de enige deelnemer was.
Tot de volgende keer.
