4 september 2018

Vooruitblik Circolo: Le Vide

In de aanloop naar Festival Circolo werpen we vanaf nu wekelijks de schijnwerpers op voorstellingen. 

In het wonderschone Le Vide wekken verticale-koord-danser Fragan Gehlker en muzikant Alaxis Auffray De Mythe van Sisyphus van Albert Camus tot leven. Zoals Sisyphus daarin een rots eeuwig een berg opduwt, klimt Fragan hier eindeloos in zijn touwen – hoger, steeds hoger, nóg hoger. De diepte onder hem lonkt, maar zijn doortastendheid blijft stijgen. Terwijl jij op het puntje van je stoel oooh’s en aaah’s slaakt, blijft Fragan met zijn fysieke kracht en toverklanken de hoogte tarten, klautert hij onbevreesd de hemel tegemoet. 

Hier zul je zien wat sommigen een uitvoering noemen, anderen een show. Inderdaad moeilijk om deze geweldige vorm te beschrijven, grappig, diep en waar je zo extreem fysieke lezing van de ‘mythe van Sisyphus kunt zien “door Albert Camus. 

Fragan Gehlker (cordeliste), Alexis Auffray (viool-techniek) en Maroussia Diaz Verbeke (voor drama) gecreëerd door een schrijfopdracht trio.! 

Van een zeldzame intensiteit, vraagt ​​’Le Vide’ ons af over de absurditeit van het leven, de weerstand van een radio-cassette en de 15 meter leegte onder degene die kan vallen! 

Deze show, speciaal bewerkt voor elke plaats, waarvan we de architectuur herontdekken, wordt gezien als een toename van de macht naar het gelukkige en duizelingwekkende gevoel van leven!

Het is iemand die naar het einde gaat, om te zien. Het is iemand die gewoon op en neer gaat. Het is iemand die zich vastklampt aan wat zal vallen. Het is iemand die niet weet.  Het is bijna zo simpel. Het is iemand die wil beëindigen en die niet wil stoppen. Het is iemand die naïef volhardt. Het is iemand die zijn mond breekt. Het is iemand, zoals gewoonlijk. Het is iemand die duizeligheid zoekt, maar duizeligheid trekt zich terug. Het is daarom iemand wiens duizeligheid ontsnapt. Het is iemand vergezeld door een ander en meerdere anderen in de schaduw die deze show maken. Het is iemand die de leegte ingaat en zijn voeten laat hangen. Het is altijd iemand die op en neer gaat. Het is iemand die de ironie van het circus opmerkt, en misschien wel de sterkste van het leven ….

Het is zo simpel als dat.

Alle leven duurt in principe voort.

In principe faalt het uiteraard.

Alles voor dit laatste moment is overwinning.

Dat is wat je te zien krijgt!



Biografie van de show

‘Le Vide’ werd geboren in Châlons-en-Champagne, in 2009, in het dagelijkse leven van Fragan toen hij trainde in het National Circus Arts Center, op een discipline met radicale eenvoud: een hangend touw. Dit project probeert de absurditeit van dit werk en de manier om er vanaf te komen te laten zien, in navolging van het lezen van het boek ‘The Myth of Sisyphus’ van Albert Camus.

Het project groeide toen Alexis, een regisseur, geluidstechnicus en violist, in 2011 bij LeVide kwam.

Samen maken ze ‘Le Vide’ in genummerde ‘essay’-formulieren, op verschillende plaatsen. Op elke plaats een nieuwe test.

In 2012, vanaf het essay # 4, wordt Maroussia, circusartiest, door ‘Le Vide’ gevraagd om haar te helpen bij het schrijven van de show. 

Sinds zijn zesde poging is het schrijven beëindigd. ‘Le Vide’ heeft rolschaatsen gekocht, is in de tijd gegroeid en heet nu ‘Le Vide / circus test’.

In het begin is er  de Sisyphe-mythe van Albert Camus

“Natuurlijk leven is nooit gemakkelijk. We blijven de gebaren maken die het bestaan ​​beveelt, om vele redenen, waarvan de eerste de gewoonte is. Sterven vrijwillig gaat ervan uit dat erkend, zelfs instinctief, het belachelijke karakter van die gewoonte, het ontbreken van een grondige reden om te leven, de krankzinnige karakter van die dagelijks agitatie en de nutteloosheid van het lijden. Wat is dit onberekenbare gevoel dat de geest de slaap ontneemt die nodig is voor het leven? Een wereld die zelfs met slechte redenen kan worden verklaard, is een vertrouwde wereld. Maar in plaats van in een universum plotseling beroofd van illusies en verlichting, man voelt een vreemde. Deze ballingschap is zonder verhaal, omdat het geen herinneringen meer bevat aan een verloren geboorteland of de hoop op een beloofd land. Deze scheiding tussen de man en zijn leven, de acteur en zijn decor, 

Is het circus niet het rijk van het absurde? Is het niet de plek waar mensen komen om een ​​man die de vrijheid neemt om een ​​bewust absurde act maken door wijdt zijn hele leven te zien. Hij neemt het risico om te sterven: voor niets, omdat je het risico loopt om te leven: voor niets. De berg hier wordt tot het uiterste gedreven, een zuivere verticaal: een zacht touw. Er is maar één ding om te doen: omhoog gaan. Er is maar één ding om te doen: naar beneden gaan. En misschien in het midden van dit alles, vraag jezelf af waarom. En misschien, terwijl je dit weet, weet dat je niet weet waarom. 
”Vanaf het moment dat ze wordt herkend, is absurditeit een passie, de meest hartverscheurende van allemaal. Maar of je kunt leven met zijn hartstochten, of we hun diepe wet kan accepteren, is om het hart te branden op hetzelfde moment dat ze ophemelen, dat is het hele punt. ” 
Dit is een man die zijn leven als een overgang ziet, als een ervaring waar alles moet worden bewezen. Niets kan worden overgeslagen. Dus misschien dat er niets is belangrijk, want verder dan de verleiding van de dood, is er de wens om te blijven om te zien, om alles te zien, om alles te proberen. “De absurde man kan alleen alles uitputten en zichzelf uitputten. Het absurde is de extreme spanning, die hij constant blijft een eenzame inspanning, want hij weet dat in dit bewustzijn en deze opstand van dag tot dag, het getuigt van haar enige waarheid, dat is de uitdaging. “In ons werk, niets, alles wordt geleefd. We kunnen praten over de prestaties, want het is niet een kwestie van toneelstuk, en het kan nog steeds circus vraag is in zijn elementaire eenvoud. “De strijd zelf naar de top is genoeg om iemands hart te vullen. 

De parallel met de mythe van Sisyphus , die gestraft door de goden, moet voortdurend een berg beklimmen met een steen, de steen gedoemd om te vallen, naar beneden te rollen en Sisyphus veroordeeld te beginnen en, voor de eeuwigheid, is leek overduidelijk.

De grenzen verkennen, begrijpen en afwijzen om te vereenvoudigen, te zuiveren, te begrijpen.

Kaartjes bestellen?