2008 Op stap met een circo saurus
Levende kanonskogel
Mijn vriendin Betty die over enkele weken 90 wordt is een echte circo saurus. Zo’n 70 jaar geleden maakte zij furore in Sarassani op het paard met voltige en acrobatiek, en in Carré, waar ze op toneel danste en acteerde. Ze heeft zelfs een tijdje door de lucht gevlogen als levende kanonskogel. Gek van het circus was ze dolblij dat ze gevraagd werd om zo’n spectaculaire rol te mogen vervullen. In een mooi pakje gehesen en met een armoedige helm op met losse stukken schuimrubber er in stapte ze vol vertrouwen in de kogel. Oefenen was er niet echt bij, de show vond al plaats. Vlak voor het kanon het circus in werd gereden kreeg ze nog de laatste instructies waar ze op moest letten. Na het schieten kwamen de mensen zenuwachtig op haar afgestormd, vragend of alles goed met haar was. Haar voorgangster was bij de vorige voorstelling verkeerd terecht gekomen en overleden. Vandaar dat er nu los schuim was bijgevoegd in de helm. Afijn, dat soort verhalen hoorde ik dus onderweg terwijl ze naast me zat. Betty was een vrouw die van alle markten thuis was en dolgraag in de schijnwerpers stond. Bij Wintercircus Hanson zag ze de Chinese slangenmeisjes en fluisterde ze me toe: dat kon ik ook, zelfs nog toen ik al moeder was van 2 kinderen! Ze zat naast me en genoot van de voorstelling, vooral de honden en de paarden, maar de kwaliteit sprak haar zeker aan. Duidelijk een liefhebster van het klassieke circus. Betty moest er na aanvang van de oorlog mee stoppen. Op de vlucht voor de Duitsers. Ze heeft in de oorlog behoorlijk wat narigheid meegemaakt, haar hele familie was weg, daarna is ze een beetje gefrustreerd vertrokken naar Israel, waar een nieuwe staat werd gecreerd voor de Joden. Ze werkte in een kibboets, vocht voor haar land, en leerde daar haar man kennen en reisde met hem de hele wereld over. Paardrijden doet ze al een paar jaar niet meer, op haar 83ste hield ze dat gedwongen voor gezien. Toch zou ze nog wel eens willen, en let maar op, ik ga het voor haar regelen dat ze nog 1 rondje op haar verjaardag in een circuspiste kan rondrijden. Ik kan niet wachten tot het zover is! Want 1 ding is zeker, in de schijnwerpers staan leer je nooit meer af. Al word je honderd!
Naschrift: in 2009 was ze plots verdwenen, bij haar dochter in Curacao blijven hangen na een vakantie, en daar woont ze volgens haar kleinkinderen nog steeds. Van ons paardrijplan is nooit meer wat terecht gekomen.
