Herman Renz, Ringling Bross hebben iets met elkaar gemeen. Wanneer circussen stoppen met wilde dieren, onder druk van activisten, in plaats van er tegen in opstand komen is het einde zoek. Deze week kondigde het Duitse Roncalli ook aan om na de 40-jaar jubileumtoer weer te stoppen met dieren. Het zal het niet lang meer duren of de mensen kennen geen traditionele circussen meer, waardoor er honderden jaren Cultureel Erfgoed verdwijnen. Activisten gaan altijd door, want daardoor stromen bakken geld binnen bij fondsenwervers. Ook in Nederland!
Circusweb heeft al sinds januari een artikel toegestuurd gekregen, de extra vrije Paasdag leent zich voor een mooie vertaling, ook al is dat niet mijn sterkste punt. Lees en huiver.
Titel:
Hoe leugens het circus om zeep hielpen, levens verwoestten en olifanten in gevaar brachten
Een verhaal van Jon Katz, Amerikaanse journalist
Zelot: Een persoon die fanatiek en compromisloos is in het nastreven van religieuze, politieke of andere idealen.
Dit babyolifantje is 20 jaar lang misbruikt door dierenactivisten om aan te tonen hoe circussen hun dieren trainen. Deze foto heeft niets te maken met circussen. Nu wordt dezelfde foto gebruikt voor het belasteren van organisaties die olifantenritten regelen. Opnieuw een herkenbaar patroon in de campagne van dierenactivisten.
Het begint meestal met de online lancering van hartverscheurende video’s van misbruikte dieren – soms paarden, soms honden of katten, pony’s en olifanten. Er is een hele bibliotheek van video’s van olifantenmishandeling via sociale media, ze zijn aanschouwelijk en hartverscheurend. De donatieknoppen zijn altijd dichtbij.
Deze video’s zijn grote geldmakers, mensen reageren via social media en haasten zich naar Paypal wanneer ze dit zien, ze ondertekenen petities en sluiten zich aan. Die betreffende video’s overschrijden de grenzen en laten nauwelijks het echte leven van werkende dieren zien en de gevoelens van de mensen die ze in leven houden.
Jarenlang hebben PETA en andere dierenrechtenactivisten het internet bestookt met deze video’s. Net zoals ze het internet overspoelden met foto’s van misbruikte rijpaarden van de New York Carriage Trade. Deze beweringen van misbruik, zelden goed onderbouwd, hebben hetzelfde patroon als van de beweging om de olifanten uit het circus te bevrijden. Na zo’n bevrijding heeft echter niemand het idee waar die olifanten naar toe zouden moeten. (dit zag je ook bij de wet over circusdieren in Nederland, dankzij die blooper van de wetgevers mochten olifanten in 2016 nog meereizen ondanks het verbod. Hoe dit in 2017 moet is nog steeds niet duidelijk).
Aangezien de video’s suggereerden dat circus olifanten werden mishandeld, had Ringling Brothers geen echte kans om zich te verdedigen tegen de bewering dat ze hun olifanten nog steeds misbruiken als dat ooit al het geval zou zijn.
Hoe beoordeelt u een leugen? En wanneer werd de strijd voor dierenwelzijn een campagne om de levens van mensen die hen om te geven te vernietigen?
Het ironische is dat leugens snel groeien en verspreiden. Ze verstikken de waarheid, zoals mooie bloemen verstikt worden door onkruid. De dierenrechtencampagne tegen Ringling Brothers was bespottelijk, bijna misdadig. Gebaseerd op een opeenstapeling van leugens, de oorzaak van een enorm leed. Het heeft totaal geen effect om de verdwijnende dieren van de wereld te helpen, er wordt alleen schade toegebracht, zelfs met de dood tot gevolg. (dit was bijvoorbeeld in Mexico het geval).
Een financieringsanalist op Wall Street bevestigde via de telefoon dat video’s over dierenmishandeling van olifanten de grootste geldstromen op internet veroorzaken, zij zijn een goudmijn voor dierenrechtenorganisaties die geld zoeken. Zij brengen honderden miljoenen op dollars per jaar op, zei hij.
Was het maar zo makkelijk dat de waarheid net zo snel verspreid werden als de oplaaiende emoties. Hij vertelde me dat deze online video’s goed zijn voor “bijna de helft” van de jaarlijkse omzet van PETA.
Zoals in mijn onderzoek het geval was, waren geen van de paardenvideo’s van PETA van de paarden van New York Carriage Trade. Er waren verschillende foto’s en video’s van paarden in verre oorden, verschillende overzees, die dood waren gevallen van ouderdom of door natuurlijke oorzaken. Een paar foto’s waren van ongelukken die soms met paarden voorkomen.
Geen enkele van de misbruikte olifantvideo’s die via Facebook worden gedeeld, waren van de olifanten van Ringling Bros. Wat betekent dat eigenlijk? Het lijkt er niet eens op.
In de specifieke wereld van dierenrechten, ideologie en emotie zou de waarheid troef moeten zijn in plaats van de leugen. De mensen zijn altijd kwaad, de dieren lijden altijd, de dieren moeten altijd weg. Ze worden nooit meer gezien. Dierenrechten sluiten aan bij klimaatverandering als de grootste bedreiging voor veel dieren in de wereld. Dieren verdwijnen overal.
De mensen van Ringling Brothers, werden net zoals de New York-koetschauffeurs gedehumaniseerd. Zij zijn de laatste slachtoffers geworden van een beweging die beweert te spreken voor de rechten van dieren. Op een manier waarop de rechten van mensen onnodig worden ontweken en vertrapt. Voordat je mensen kan vernietigen, moet je hun menselijkheid verwijderen. En die campagne was succesvol: van de vele mediaberichten die het einde van het circus aankondigen, vond ik helemaal nergens de mening van een dierentrainer.
Het feit is dat de circusartiesten en dierentrainers, zoals de koetsiers, zeer menselijk zijn. Net als jij, net als ik. Ergens onderweg verloren we het idee om problemen op te lossen, we willen er gewoon over vechten..
Raar, stel je eens voor of dezelfde “video” praktijken op huisdier- of kindermishandeling zou worden toegepast. Dat echte of valse afbeeldingen van misbruik op internet werden verspreid zonder na te gaan of het wel klopt. Video’s waardoor moeders, vaders en dierenopvang worden vernietigd. Er is misbruik, voor dieren, voor olifanten, voor mensen. Is het onderdeel van het verhaal, het is niet altijd het hele verhaal. Dit gebruik van beeldmateriaal is manipulatief, en vaak het resultaat van hebzucht, niet medelijden. Het is geen manier om de waarheid te zoeken. Red: Onlangs nog in Hannover werd nog een film gelanceerd door PETA die aan geen kanten klopte, met gemanipuleerde beelden, momenten met olifantenhaken die zeer versneld werden, waardoor het net leek alsof olifanten misbruikt werden. De door de beelden verraste directie stond op dat moment niet achter haar werknemers, de doodsteek voor dierentuinen in Duitsland? zie deze film.
En denk niet dat het met jou en je hond of kat of paard of koe niet kan gebeuren. Het kan en gebeurt elke dag.
Echte gerechtigheid is er om de schuldigen te straffen, en de onschuldigen niet onnodig belasteren. Deze week, na jaren van intimidatie, rechtszaak na rechtszaak, heeft Ringling Brothers aangekondigd dat het circus er mee stopt.
Er waren een aantal factoren die tot de ondergang van het circus leidden, maar de belangrijkste factor was de lange en kostbare campagne tegen Ringling Brothers en hun olifanten door de dierenrechtenbeweging.
Ik schrijf hierover om de waarheid te vertellen over wat echt een o.a. Amerikaanse tragedie is, voor de olifanten, voor mensen, voor kinderen, voor magie en voor de toekomst van dieren in onze wereld. Het hoefde niet te gebeuren. Het bereikt niets anders dan pijn en lijden. Het doet niets positiefs voor olifanten of andere dieren.
Ik ben een levenslange supporter van dierenrechtenorganisaties, ik heb veel controles aan hun organisaties geschreven en het idee ondersteund dat dieren bescherming van mensen nodig hebben. Ik zal nu nooit meer cheques uitschrijven, de instellingen voor dierenwelzijn – PETA, de Amerikaanse Humane Samenleving, het ASPCA – zijn iets heel anders geworden – een groeiende bedreiging voor dieren en mensen.
Het was een verrassing voor mij toen ik enkele jaren geleden naar New York City ging en begon met onderzoek naar de aanvallen in de New York Carriage Trade. Ik ben een voormalig onderzoeksreporter, journalist, redacteur en producent – de Atlantic City Press , de Philadelphia Inquirer, The Washington Post, The Boston Globe, CBS News, Wired Magazine, Rolling Stone, The New York Times. Ik ben helemaal niet perfect of altijd accuraat, maar ik weet hoe ik informatie verzamel en evalueer. Geen van mijn bevindingen over de koetsbusiness werd uitgedaagd of moest worden ingetrokken.
Ik neig naar de progressieve kant van de dingen, en leerde dat feiten heilig zijn en waarheid belangrijker dan argument.
Ikbegon het onderzoek naar de bittere en lelijke campagne tegen de koetsiers en stalhouders in New York en wat ik ontdekte was dat de betrokken dierenrechtengroepen herhaaldelijk logen, als strategie en zonder aarzeling. Leugens hebben goed gewerkt voor hen. Het is me niet bekend dat er ooit een correctie, een verontschuldiging, verduidelijking of terugtrekking heeft plaatsgevonden. Ze liegen brutaal en zo vaak, ongekend! Ze zijn uitgegroeid tot een netwerk van cultstatus, niet bereid om te luisteren, redeneren of om compromissen te maken.
Als je maar hard genoeg liegt zullen veel mensen je geloven. We zien dat elke dag in Amerika. De meeste verslaggevers zijn te lui of te bezet om zaken te onderzoeken. Ze zijn blij om iemand te kunnen citeren met een schandalige of emotionele verklaring. Journalisten citeren ambtenaren en instellingen, maar zelden mensen. We hebben in november geleerd dat ze nauwelijks nog contact hadden met de mensen zelf.
Als je niet terug liegt, en snel reageert, zal je stem verloren gaan. De waarheid heeft meer tijd nodig dan een leugen.
Bijna niets dat ik van de dierenrechtengroepen gehoord of gelezen heb, is waar.
Ze verzonnen gewoon wat ze niet konden bewijzen en oude leugens werden vervangen door nieuwe leugens op het moment dat ze werden ontmaskerd. Hun woordvoerders deden dit schaamteloos. Het vertellen van leugens heeft ze niet merkbaar belemmerd.
Ik zocht het niet persé op, of was blij om het te herkennen. Het was een schok voor mij. De waarheid is belangrijk, en als we ophouden met de waarheid, is het alternatief anarchie en lijden.
Hun uitspraken over de rijpaarden – en Ringling Brothers – waren óf een rechtvaardige leugen, een onbetwiste bewering, of een vervorming die bedoeld was om geld op te halen en emoties te manipuleren. De mensen van New York hebben deze onwaarheden verworpen en de koetshandel is veilig, althans voorlopig. Maar de mensen in de koetshandel hebben veel last gehad van intimidatie en misbruik en wreedheid. Ze hebben niets verkeerd gedaan, en toch leven ze in eeuwige angst. Dat is niet mijn idee van vrijheid.
Geen rechtbank of politiebureau of gerenommeerde instelling heeft de koetsiers ooit schuldig bevonden aan enige vorm van misdrijf. (Net zoals in Nederland geen enkel circus schuldig is bevonden aan het mishandelen van wilde dieren(red.)).
Het is duidelijk een fundamentele strategie van de dierenrechtenbeweging om mensen als wreed en misbruikend te demoniseren, ze te af te schilderen als onmenselijk Zodra dit is gerealiseerd, is het vrij eenvoudig om die mensen heel dedain te scheiden van de morele gemeenschap van instellingen en mensen. Politici, zoals bedrijven, ontwijken de problemen.
Als je iemand maar vaak genoeg aanvalt, slaan ze op de vlucht. Vraag maar aan Tawni Angel, die jarenlang kinderen pony ritjes liet rijden in Santa Monica, Californië op de Boerenmarkt tot twee dierenrechtenactivisten besloten dat die ritjes op ponys martelingen waren. Twee verschillende politieonderzoeken gaven als uitkomst dat de pony’s goed verzorgd en gezond werden, maar de gemeenteraad raakte in paniek en besloot haar vergunning na meer dan 20 jaar in te trekken. Het is niet duidelijk of ze haar pony’s kan houden. Red: In Nederland zijn de paardenmarkten duidelijk de dupe van de activiteiten van dierenactivisten. Een voorbeeld
Een ander voorbeeld: Joshua Rockwood , een boer in Glenville, NY, wiens paarden in beslag werden genomen nadat hij was aangeklaagd met 13 “bewijzen” van wreedheid en misbruik omdat dierenrechten activisten een klacht indienden bij de politie. Twee verschillende dierenartsen getuigden dat zijn dieren gezond waren en goed verzorgd. Joshua’s watertanks waren dankzij een temperatuur van 30 graden onder nul graden bevroren en hij kon daardoor even geen water aan zijn dieren leveren. (Mijn watertanks bevroren ook, ook de toiletten in het Glenville Town Hall). Hij verloor bijna zijn boerderij.
Nadat boeren over het hele land meer dan 70.000 dollar hadden opgehaald voor zijn gerechtskosten, werden alle aanklachten tegen hem ingetrokken en zijn paarden werden naar hem teruggebracht. Ik ben trots om te zeggen dat hij nu mijn vriend is.
Tawni Angel werd beschuldigd van niets en veroordeeld voor niets, en verloor haar levensonderhoud en de pony’s kunnen daardoor hun leven verliezen.
Dat is wat er overal in het land gebeurt, het is wat dierenrichtlijn organisaties nog steeds proberen te doen bij de koetsiers van New York. Het is wat ze met succes hebben aangedaan aan het circus van Ringling Brothers, voor zo veel boeren en dierenbezitters, pony-rijders én dierenliefhebbers, en de vele goede en liefdevolle mensen die daar werken. De meeste mensen kunnen niet $70.000 verhogen of de gerechtskosten betalen die Ringling Brothers betaald heeft. Ze zijn hulpeloos wanneer ze worden aangevallen. (in Nederland is dit ook het geval bij circussen, ze weten niet waar ze de hulp vandaan zouden moeten halen, de Partij voor de Dieren heeft het wel eens een easy target genoemd)
De grote ironie is dat de dierenrechtenbeweging nu een van de meest meedogenloze en wrede vervolgers van het land is van de mensen die de meeste dieren redden, voor hen zorgen, samenwerken en behoeden in onze wereld. Lees voor jezelf de welsprekende getuigenis van Megan O’Malley die de afgelopen vijf jaar voor Ringling Bros heeft gewerkt.
Dit is het vertrouwde verhaal van de ongelukkig succesvolle aanval op Ringling Bros., die niet alleen olifanten bedreigt en onschuldige mensen schaadt, maar Amerika heeft beroofd van een van zijn meest iconische tradities en de kinderen de kans heeft gegeven om de magie van deze dieren te ervaren.
Deze gedachte – die dieren moeten verwijderd worden van mensen – bedreigt het welzijn van elke dierenliefhebber en huisdier in Amerika en elders ter wereld.
Enkele waarheid en feiten:
– Ringling Brothers is nooit veroordeeld voor dierenwreedheid of misbruik door een rechterlijke instantie of jury. Het circus won elke enkele van de vele en dure rechtszaken die zijn ingediend. Zijn onze rechtsstelsels en tradities en gepaste processen niet meer van betekenis of relevantie bij de dierenwereld? Wat is de rechtvaardigheid voor de olifanten en de werknemers in het circus, wanneer ze kunnen worden beschuldigd en belemmerd in hun levenswijze, veiligheid en eigendom van hen hebben genomen door vijandige sociale maffia?
– Olifanten zijn niet beter af in deze zogenaamde (meestal mythische) sanctuary’s dan bij de zorg van een vertrouwd circus. Elke trainer, dierenarts, zal getuigen dat dieren die werken, zoals olifanten en paarden en werkhonden drastisch lijden als ze van hun bekende omgeving en menselijke banden worden gerukt en in kleine ruimten voor de rest van hun leven staan te niksen zonder stimulans, oefening of doel. Werkende dieren zonder werk worden gedesoriënteerd, hun spieren atroferen, ze ontwikkelen ziekte en gedragsproblemen. Als u een olifant of een trainer kent, dan weet u de grote liefde en de verbinding die ze vaak voor elkaar hebben. Het idee van het wild is emotioneel geworden, buiten de realiteit.
Niet alleen bestaat het maar, maar het is een harde en ruige plaats voor dieren die aangevallen worden door stropers, roofdieren, ziekten, de elementen, de strijd om het goede, de wreedheid van dier hiërarchieën. De dieren die met verantwoordelijke mensen werken, behoren tot de gelukkigste dieren op aarde.
– Ik denk dat dit een mening is, geen feit , maar toen een vrouw op mijn Facebook-pagina schreef dat ‘mensen die dieren gebruiken om ons te vermaken en ons laten lachen, naar de gevangenis zouden moeten gaan,’ stopte ik en was voor een keer sprakeloos. Het is niet voor mij een misdaad als dieren mensen vermaken en ze laten lachen. Moeten we onze laten inspireren door het nieuws? Of door boze berichten op Facebook?
Het dragen van mensen is een van de edelste tradities van de dierenwereld, wat een verschrikkelijke schande om het een misdaad te maken of om het met echt misbruik te vergelijken. Onze samenleving lijkt steeds meer grimmiger en meer puriteins. En wat waren de Pelgrims immers behalve politiek correct? Ik hoop niet dat ik voortaan moet leven in een vreugdevolle wereld zonder magie, het verdwijnen van het circus zal dat veel moeilijker maken. Ik vrees een beetje voor mijn kleindochter, die nooit de geuren en geluiden en gevoelens en drama van het circus zal kennen.
Deze gedoemde circuswerkers zijn geen mensen die dit soort werk kiezen om dieren te martelen en te misbruiken. Het scheiden van hen van hun olifanten is meer wreed tegen de olifanten dan wat dan ook. Ringling Brothers is veroordeeld om dit te doen, het is gewoon een nieuwe manier om dieren te mishandelen. En in onze tijd zijn er maar weinig slechtere misbruikers dan de zogenaamde dierenbeschermers mensen met geld en Facebook-accounts.
– De olifanten gaan niet terug naar het wild. Er is geen wild voor olifanten om veilig terug te keren, ze worden gedecimeerd in hun sanctuary’s door stropers, klimaatverandering en menselijke ontwikkeling. Het kost tot 800 dollar per dag om een Aziatische olifant te voeden. Ringling Brothers heeft plaats voor 13 olifanten in Florida als de circussen verdwenen zijn. Misschien kunnen we een wet overwegen die eist dat iedereen de verwijdering van dieren wil er ook voor zorgt dat ze laten zien wat er daarna van die dieren wordt. Wie betaalt hun zorg?
In het geval van de koetspaarden, zei de dierenrechtengroepen dat elk paard een opvangplek had. Dit was onjuist. In het geval van de olifanten zeggen ze hetzelfde. Dat is ook vals.
– Aziatische olifanten zijn geen wilde dieren zoals walvisvissen in Sea World. Zij hebben duizenden jaren tevreden en productief en succesvol gewerkt voor mensen. Werk is voor hen natuurlijk, ze zijn daarvoor gefokt. Ze zijn zacht en werken goed met mensen, die zij krachtig hechten en omgekeerd. Als u een circus als Ringling Brothers bezoekt, zult u zien dat mensen hun olifanten met liefde en aandacht omgeven, zelfs slapen en eten met hen. Het is niet wreed dat olifanten werken, het is niet wreed om met paarden te werken om lichte wagens in Central Park te trekken.
– Geen dierenrechten of welvaartsverkeer kan slagen als de primaire ideologie zich concentreert op de de-humanisering en het misbruik van mensen. Tot 800 mensen van Ringling Brothers zullen hun baan verliezen. Niemand is veroordeeld voor een soort misbruik of misdaad, hun enige misstap is in het nastreven van werk, dat zij houden van de dieren waaraan zij zorgen.
– Meer dan de helft van de diersoorten op de aarde is verdwenen in de laatste generatie. Naar verwachting zullen tweederde soorten verdwenen voor 2020. Soorten verdwijnen op meer dan 10.000 keer de normale gang van zaken. De dierenrechtenbewegingen redden niet of redden hooguit één enkel dier.
– Het doden van een manier van leven : Mensen die met dieren leven hebben vaak een aparte manier van leven, niet alleen een kwestie van werk of eigendom. Het circus is een manier van leven, zo is de landbouw, pony ritten, de koetshandel. De dierenrechtenbeweging valt op al deze manieren van leven aan en vele anderen, ze werken om dieren van mensen te scheiden. Deze verliezen en fouten kunnen niet worden vervangen of ongedaan gemaakt. Wanneer een manier van leven wordt gedood, sterft er ook iets in onze gemeenschappen, geschiedenis, magie en gevoel van vrijheid.
De dood van het circus is een verlies voor ons allemaal, ongeacht hoe we aan olifanten denken.
NYCLASS is een dierenrechtengroep in New York City die de inspanning voor de New York Carriage Horses verbiedt. Al meer dan twee jaar probeerde ik het bewijs te vinden van een enkel dier, de groep – die miljoenen dollars heeft gedoneerd in hun kruistocht tegen de paarden – heeft gered of gered. Ik zocht hun websites (gevuld met foto’s van stervende en gemartelde paarden) en vroeg hun vertegenwoordigers een aantal keer voor een voorbeeld.
“We redden eigenlijk geen dieren,” vertelde een ex-medewerker mij over de telefoon. Ik vraag me af hoeveel van hun donoren dat weten. Dieren hebben advocaten nodig, geen zeloten.
Ik vind het vooral zielig voor de kinderen. Het circus was een magische plek van bewustzijn voor kinderen, en zeker voor mij. Ik ben overweldigd met pittige boodschappen van circuswerkers, ouders en volwassenen die angst voelen vanwege de vernietiging van de Ringling Brothers circus. Ik heb tientallen berichten van circuswerkers die de olifanten en trainers elke dag zagen, en, zoals Megan O’Malley, was er nooit een geval van misbruik of mishandeling.
Is het mogelijk dat al die circusmedewerkers zo blind waren voor dierenmisbruik dat ernstig genoeg was om het circus te sluiten? En ze moesten hun baan moesten verliezen?
Deze circusmensen en hun stemmen ontbreken ernstig in de mediaverhalen over het einde van het circus. Toen Ringling Brothers de sluiting aankondigde, deeldwe een PETA-uitvoerder glunderen mee dat er een einde kwam aan de ‘meest trieste show op aarde’. Voor zoveel mensen, binnen en buiten het circus was het maar triest. Waarom, ik vraag me af, moest hij op zo’n triomfantelijke manier reageren. Hij denkt aan een pakkende slogan, niet van de beschadigde mensen en bedreigde olifanten. Zo’n pakkende verklaring zegt veel over het hart van de beweging – extremisme, roekeloosheid en wreedheid.
‘Ik vind het triest dat generaties kinderen het wonder van het circus nooit zullen meemaken’, schreef Jennifer, waarvan de tante al vele jaren voor Ringling Brothers gewerkt heeft. “Hoe inspireren we wonderen, nieuwsgierigheid, dromen bij kinderen die nooit meer deze prachtige wezens zullen zien. Hoeveel wetenschappers, dierenartsen, artiesten en dierenliefhebbers zijn ontstaan omdat ze op een olifant zaten, een koetsrit meemaakten…”
Veel dierenliefhebbers ontstonden daar.
Ik was een van hen. Toen ik de olifanten zag bij een Ringling Brothers-optreden in Providence, RI – de olifanten marcheerden trots richting arena vanaf het treinstation, met duizenden wijd open ogen als getuige. Ik woon bij dieren en schrijf er over hun gedeeltelijk vanwege de olifanten in het circus. Ik ben hen de waarheid verschuldigd.
Kinderen van straks kunnen hun verbinding met de natuur en de dierenwereld alleen nog beleven via hun Ipads of You Tube. Ik denk dat er geen verdrietiger optreden is dan dat.
Voetnoot: We hebben een beter begrip van dieren dan dit nodig. Dieren hebben dringend een wereldwijde beweging nodig om te vechten voor hun welzijn, om manieren te zoeken om ze in de wereld te houden, hen te behandelen en mensen die met waardigheid en respect van hen houden.
“… Ik zal nooit, of nooit, organisaties zoals PETA, ADI, ALF, HSUS, ASPCA, of andere soortgelijke terroristische groeperingen ondersteunen die zich voordoen alsof ze dieren helpen door de mensen werkloos te maken die de dieren in leven houden… Ik zal ALTIJD volhouden dat ik vijf jaar lang getuige ben geweest van niets anders dan de beste dierenverzorging die ik ooit heb gezien.
Als ik een directeur van een dierenrechtenorganisatie zou zijn, zouden de gebeurtenissen van de laatste tijd mij tot diep nadenken bewegen over wat de rechten van het dier echt zijn en wat de functie van de dierenrechtenbeweging echt is. Onze mensenrechten worden gereduceerd wanneer de dieren van deze wereld niet met ons overleven en de dieren hebben helemaal geen toekomst als de mensen die bereid zijn om voor hen te zorgen, helemaal geen rechten hebben.
En dan voor de mensen die helemaal tot het laatste woord zijn gekomen nog een toevoeging: Geloof niets voordat je het zelf onderzocht hebt. Een tip voor goedgelovige Facebook reaguurders die nooit eens naar een circus zijn geweest om zelf te kijken.
Een journalist onderzoekt hoe het gaat met de tijgers bij Belly Wien, Kevin van Geet geeft toe hoeveel pijn het doet dat er zoveel ongegronde beschuldigingen zijn.
