Liever handen ineen slaan voor circus van de toekomst

Conny: “Met nieuwsgierigheid ging ik naar Liempde, Festival Circolo was op 24 oktober “the place to be” om het Circus Symposium bij te wonen.

Het gezellige lekker verwarmde circustentje zat propvol met mensen uit de vele verschillende circuslagen die Nederland momenteel rijk zijn. Fijn om zoveel bekenden te zien die zeer opgetogen samen kwamen om dit symposium bij te wonen.

Interessant om zoveel bevlogen mensen over circus te horen spreken en hun ideeën toe te lichten over hoe het in de toekomst met het circus moet.

Een ieder die precies weten wil wat de Circusagenda tot 2025 inhoudt kan deze via Twitter #circusnl2025 bekijken downloaden. Het geheel was goed voorbereid, goed samengesmeed en de sprekers en geïnterviewden vlot en duidelijk.

Wat mij als oud traditioneel circusmens opviel?

Dat het zogenaamde innovatieve circus en de mensen die ermee van doen hebben met veel dedain over het oude circus praten. Men heeft het over circus als kunstvorm en innovatie, vind ik persoonlijk prima. Ik loop al heel lang mee en heb zeer vele artiesten en ondernemingen hun best zien doen om een nieuwe betere vorm te vinden. Het verbaasde mij dan ook dat met neerbuigendheid gesproken word over glitterpakjes en “entertainment” Ik ben een van de dames die vroeger met veel trots in een glitterpakje haar act vertoonde, na overigens jaren training, met blaren op voeten en handen, in koude hallen, na schooltijd. Voor je houding balletschool Rettichini, voor muziek muzikanten uit het indertijd live-orkest van het circus. Overigens zonder een beurs, circusschool of subsidie, mijn leerschool bestond uit mensen uit het vak, streng maar altijd trots als ze het beste uit je konden halen, mensen waar ik tegenop keek omdat ze, in tegenstelling tot veel artiesten tegenwoordig, werkten zonder veiligheidsriem en geloof me dat je gevoel totaal anders is als je weet dat je echt vallen kan.
Overigens op de circusscholen geven ook mensen les die hun sporen in het traditionele circus verdiend hebben. Entertainment is geen scheldwoord, je hebt Shakespeare en je hebt het Theater van de Lach, kan allebei.

Het verbaast mij ook als Jofri geinterviewd wordt, hij vertelt dat Magic Circus in februari pal voor Codarts zijn tent opgebouwd had en circus-directie en -leerlingen uitnodigt om de voorstelling te zien en niemand komt opdagen.

Natuurlijk is er verschil in mensen die hun leven hebben gesleten in het circus en mensen die tegenwoordig gaan studeren op een circusschool dat is heel logisch maar het zou toch heel fijn zijn dat men de handen ineen slaat en voorbij gaat aan verschillen die hun scheiden maar kijkt naar datgene wat hun bindt namelijk de liefde voor het circusvak.

Ik heb ook wel met verbazing gekeken naar mensen die van de scholen afkomen en niet weten hoe je je eigen trapeze of tissues op moeten hangen in de tent, je hangt er zelf in en het is je

taak om te weten hoe je materiaal in elkaar zit, je leven kan er vanaf hangen.

Innovativiteit op de scholen? Ik zie veel luchtwerk, acrobatiek en jongleurs, de ene act nog mooier en sterker dan de andere, maar ik zie geen Washington-trapeze of sta-trapeze, perche-balance. Misschien kan ook een gedacht worden aan meer diversiteit in die toekomst.