De eskimo’s hebben voor de kleur wit wel 50 verschillende namen. Daar moest ik afgelopen week aan denken toen ik Circus Renz Berlin bezocht in Katwijk. Als circusjournalist kom je de meest uiteenlopende vormen van circus tegen, van het Scapinoballet met circus in Carré, Circus Knie in Zwitserland. Arlette Gruss in Frankrijk, Ronaldo in België, het Magic Circus in Utrecht of zoiets als Renz Berlin in de Katwijkse duinen. Elk circus heeft iets moois, iets eigens. Eigenlijk zou je ook 50 namen voor circus moeten hebben.
Kamelen in de duinen. Mijn kleinkinderen konden het niet geloven toen ik de foto’s liet zien. Die horen toch in de woestijn? Drie en vijf jaar zijn ze, maar ze kunnen zo in de leer bij de Partij voor de Dieren met die slogans, kinderlijk eenvoudig. Het circus heeft in de voorafgaande week overal postertjes opgehangen en bij veel winkels liggen kortingskaartjes van 5 euro. Dat is mooi, scheelt weer in de prijs. Een circus in Katwijk, dat moeten we niet laten lopen, ook al is de aanvangstijd voor ons een beetje onhandig, onder etenstijd.
We gaan het die middag zelf bekijken, op loopafstand van huis. Vreugdekreten als ze het bovenste stukje van het circus boven de duinen zien uitkomen. Wat een prachtlocatie is dit! En ja hoor, daar staan de kamelen, met twee kamelenkinderen, en heel veel fietsers die even stoppen. Komt dat zien.
Bij Circus Renz Berlin lijkt het net of de tijd 30 jaar stil heeft gestaan. Hoewel er in de hele circuswereld van alles aan het veranderen is, blijft hier gewoon alles hetzelfde. Muziek komt uit 2 grote boxen achter de coulissen vandaan en staat best hard. Of het lijkt zo, want we zitten vlak naast een van die boxen. En het moet ook wel hard, want de zijkanten van de tent kaatsen geen geluid terug, veel van het geluid verdwijnt dus naarmate je verder de tent in loopt. Eigenlijk zouden we aan de andere kant moeten gaan zitten, maar hier bovenaan loopt het al snel vol, dus we blijven zitten. Het belichtingssysteem is ook al 30 jaar hetzelfde, behalve dat de gewone lampen zijn vervangen door led lichten. Lekker eenvoudig en dat volstaat. In de piste geen zeil, dus dat betekent dat er wordt begonnen met een dierenact. Maar eerst komt een van oor tot oor stralende clown het publiek opwarmen met een klapact. Zijn lange puntschoenen worden bewonderd door de meiden.
En ja hoor, 4 prachtige paarden die mooie rondjes draaien en doen wat de trainer ze wil laten doen. Heel imponerend knalt om de zoveel seconden een zweep. Niet om de paarden aan te sporen hoor, want die doen hun kunstje toch wel. Meer om indruk te maken op het publiek. De kinderen vinden het geweldig, zeker als een wit paard op haar achterbenen gaat staan. En als even later Shakira met een flitsende act komt, dan zitten ze op het puntje van de bank. Een meisje dat al zo knap is.
En dan is het tijd voor aerial silk. Een man en een vrouw beginnen meteen meeslepende tango te dansen voordat ze in de tissu klimmen. Helemaal geen verkeerde act. Gevolgd door Laila met lichtgevende en fluoriserende hoelahoeps.
Wat willen kinderen van 3 en 5 eigenlijk zien in het circus? Voor deze twee zou het het mooiste zijn als er alleen maar dieren optreden, al die mensen die kunstjes vertonen of een clown, daar is niet echt belangstelling voor. Wat dat betreft zitten we dus hartstikke goed bij Renz Berlin met deze leeftijdsgroep.
Clown Franky komt weer in de piste en begint met zijn trompet mee te blazen met het mooie Wonderfull world. Maar net als hij op gang komt wordt zijn spel verstoord. Er volgt een best wel lange act voor twee kinderen van 3 en 5 jaar en de tribune lokt meer voor een gevaarlijk klimpartijtje op en neer. Het wordt pas weer leuk als Bernhard Renz in een boksscene clown Franky een paar flinke petsen verkoopt. Daarna komen er kamelen de piste in en volgt de pauze. Gewapend met popcorn en drinken gaan we richting toilet. Zij hebben al weer genoeg gezien en langs de kamelen in de duinen lopen we richting huis. Jammer van die diabolo- en paaldansact die ik ga missen, wie weet lukt het me nog wel eens een keertje om die tweede helft ergens mee te pikken. Maar dan zonder kinderen.
