Column ‘Voorwaarts en niet vergeten’ | Nummer 13 | Door: Alfons Borm (creatieve geest, veelzijdige ondernemer en vooral ‘circusliefhebber’)
“Hooggeëerd publiek, namens de directie, alle artiesten en medewerkers wensen wij u een prettige voorstelling. Wij openen ons programma met Miss Mandy op het strakke koord”.
Pffffff, wat een vervelend zeikverhaal. Het vak van spreekstalmeester moet hoognodig worden afgestoft en dat gaan we nu even bewerkstelligen.
Eigenlijk is bij een vlotte show geen presentatie nodig. Maar: als Antonie Teutenberg tóch zijn scheur wil opentrekken, laat het dan beknopt zijn en niet zo’n ellenlange speech die hijzelf leuker vindt dan de aanwezige toeschouwers.
Ook Rob Ronday weet ze bruin te bakken. Ouderwetse metaforen klinken met zijn bekakte stem, alsof we zestig jaar teruggaan in de tijd. En dan dat verschrikkelijke pak… ik kan precies zien of hij links- of rechtsdragend is. Hoog tijd voor een nieuw outfit dus!
Iedereen weet inmiddels dat ik van klassiek circus houd, maar ik heb een schurfthekel aan foute sprekers.
Kijk… laatstgenoemde heeft een prachtige stem, maar het probleem is dat hij dat zelf ook weet. Helaas zijn er niet zo veel goede spreekstalmeesters en eerlijk is eerlijk: Rob Ronday is dan toch een van de besten. Als hij iets minder citroensap zou drinken misschien wel de beste!
Het kostuum van Tony Wilson – jarenlang de spreekbuis in het Wereldkerstcircus in Carré – was veruit het mooiste. Wel weer jammer dat hij de door de producent geschreven teksten vergat. Toen het gestotter te veel werd, hebben ze hem de piste uitgezet met behulp van de ME. Uit zichzelf ging hij niet. Er kwam acht man aan te pas, maar hij heeft er toch een leuk huisje in Spanje aan overgehouden. Dat dan weer wel.
De presentatie van het Kerstcircus in Ahoy was altijd top dankzij de warme stem van het jarenlange boegbeeld Maurice Veldkamp. Naarmate de jaren verstreken en het ‘echte ouderwets Rotterdams applaus’ voor hem verstomde, werd de taak overgenomen door Sylvia Schuyer. Ook zij zorgde voor een optimale sfeer.
In circussen Duitsland maakte ik vaak mee dat je werd toegesproken alsof je in het huis van bewaring was. Je zou er bang van worden. Dat begon daar jaren geleden al bij de entree met kaartjesscheurders met een soort politiepetten op. Ik ga toch feestelijk naar het circus en toch niet naar Dachau?!
Als ík spreekstalmeester zou zijn, opende ik als volgt de show:
“Hallo wat fijn dat ik er ben! Jullie hebben mazzel, want ik heb een aardig zooitje tuig verzameld dat denkt dat zij bijzonder zijn. Een stelletje egocentrische narcisten die toevallig een kunstje kunnen.
Ik wens iedereen veel lol en vermaak met onze gisteravond in elkaar geflanste voorstelling. Ik ga er vandoor. Mochten jullie vragen hebben: ik zit in de kroeg.
We openen onze show met een vrijheidsdressuur van zes geprojecteerde driedimensionale Friese hengsten. Voorgebracht door Ome Bertus uit de Schilderswijk”.
Tot de volgende keer!
Belangrijk: columnisten hebben de vrijheid om dát te schrijven wat zij schrijven willen. Circusweb respecteert die vrijheid en mengt zich niet in de inhoud van de columns.
