Column ‘Voorwaarts en niet vergeten’ | Nummer 12
Elke circusliefhebber van mijn generatie weet het zich nog te herinneren.
Elke dag met kloppend hart naar de brievenbus om te kijken of De Circusgids of De Piste er al was. Nu klik je elke dag op een paar knoppen en langzaam glijdt het nieuws online voorbij.
Ik vraag me niet af wat leuker was, want dat was zonder twijfel het eerste.
Online nieuws beklijft niet. Uit het oog uit het hart. Het vervliegt net zo snel als alcohol. Ikzelf blijf dan ook geloven in gedrukte lectuur en boeken. Het zal nooit verdwijnen.
Ik weet nog dat wijlen John de Vries mij belde en vertelde dat ik op de cover stond van de gids. Ik kon niet wachten tot hij in de bus viel. En ja hoor… daar stond Bormpie pontificaal op de omslag!
In diezelfde tijd belde ik met onze oude bakelieten telefoon urenlang met andere circusfans en vooral de gesprekken met eerdergenoemde John waren fantastisch en vermakelijk tegelijk.
Eenieder die hem heeft gekend, weet wat ik bedoel. Metaforen als “er wordt gefluisterd…” en “er gaan geruchten” waren eerder regel dan uitzondering. Hij was de Henk van der Meijden van het circusnieuws.
Wat is leuker dan heerlijk bladeren door oude circusboeken of -tijdschriften. Natuurlijk is dat voor iedereen anders, want we leven in een tijd met opgeruimde huizen en zo weinig mogelijk prullaria.
Alleen al de geur van oude posters en programma’s doen mij terugkeren naar mooie tijden, toen circus nog een andere invulling had dan nu. Ruik eraan en je wordt teruggebracht naar toen.
Geur is sowieso een emotie die mij altijd heeft ‘begeistert’. Oude Engelse theaters met veel fluweel en oud hout ruiken toch anders dan de vernieuwende Nederlandse cultuurcentra.
Geur kan je laten lachen en huilen.
Vroeger trad ik met mijn kindershows vaak op in de achterzaaltjes van de plaatselijke cafés waar de avond ervoor een typische dorpsbruiloft plaats vond.
De geur van bier, gehaktballen en scheten werden vermalen tot de typische cafégeuren.
Ik mis ook de geur van tijgerpis en olifantenstront vermengd met zand en zaagsel, want eerlijk is eerlijk: dat ruikt vele malen beter dan hoe het circus nu ruikt.
Tot de volgende keer!
Belangrijk: columnisten hebben de vrijheid om dát te schrijven wat zij schrijven willen. Circusweb respecteert die vrijheid en mengt zich niet in de inhoud van de columns.
