Column ‘Voorwaarts en niet vergeten’ | Nummer 10
Ik noem mijzelf liever ‘circusliefhebber’ dan ‘circusvriend’, omdat vrienden door dik en dun elkaar steunen.
Ik vraag me dan ook weleens af waar de lieden, die zichzelf circusvriend noemden, waren toen Circus Herman Renz in 2015 failliet werd verklaard.
Jarenlang gratis met de reet op een logestoel en gratis snaaien. Ja, nee en amen knikken en dan roepen dat het circus geen overlevingskansen had.
Laten we zeggen dat er vijfhonderd personen waren die zichzelf zagen als ‘fanatieke vrienden van dit circus’. Drie keer niet uit vreten en Herman Renz was gered. Nee… een echte vriend van het circus had met zijn spaarpotje voor de tent gestaan.
Ik niet nee, want ik ben geen circusvriend maar een circusliefhebber. Maar ik ben ook liefhebber van theater, bruine cafés en schimmige achterbuurtplekken. Ik betaal overal en verder is het ieder voor zich.
Traditiegetrouw vierde Circus Herman Renz in augustus de première in Amsterdam. Daar werden allerlei hotemetoten uitgenodigd. Het wemelde er dan van de Gerard Jolingen en de Mart Hoogkamertjes. Allemaal personen die gepeperde gages vragen voor een optreden. Hadden die niet in één dag een potje met de ontbrekende drieënhalve ton kunnen maken, vraag ik mij af.
Nee. Natuurlijk niet, want vriendschap is in dit soort kringen vaak surrogaat. De BN’ers rennen van succes naar succes en ‘zij die vielen’ laten ze links liggen.
Iedereen wil zich aansluiten bij de geslaagden en een oude Rotterdamse Chinees uit Griekenland heeft eens gezegd: “Het succes kent vele vaders en de mislukkeling is een wees”.
En dan al die mensen die hun eigen tekortkomingen maskeerden door te zeggen: “Het circus zou dan een jaar later wel zijn bezweken”. Alsof ze Nostradamus zelf waren. Het zal wel, maar dan hadden we in elk geval in 2016 nog een mooi Nederlands circus gehad.
Van toen naar nu is gebleken dat aardig circus nog steeds kan. En met nadruk zeg ik dus: aardig circus. Gewoon een leuk programmaatje van twee uur zonder orkest, weinig dieren en een kleine crew. Op deze manier kan het reizende circus nog lang mee.
Geen superlatieven en geen dertig wagens. Maar gewoon de pootjes op de oer-Hollandse klei. Namen noemen is zonde daarom ga ik niet zeggen dat Circus Harkekino daar een goed voorbeeld van is.
Tot de volgende keer.
Belangrijk: columnisten hebben de vrijheid om dát te schrijven wat zij schrijven willen. Circusweb respecteert die vrijheid en mengt zich niet in de inhoud van de columns.
