Column Gera de Leeuw
De Italiaanse circusbranche geeft een mooi voorbeeld in de strijd tegen dieractivisme. Ruim 4000 circusmensen die werkzaam zijn bij zo’n 300 circusfamilies hebben de handen ineengeslagen en vormen een strijdbaar front tegen de hetze die momenteel op Europees niveau wordt gevoerd tegen circussen met dieren.
https://www.facebook.com/siaceuropa/videos/1323291697780269/
Na het verbod op circusdieren lieten de fondsenwervers weten dat er geen plek was voor al die circusdieren (het waren er 11), en dat wilde circusdieren massaal geweigerd werden wegens gebrek aan opvangplaatsen. De dieren werden aan hun lot overgelaten bleek uit een NOS reportage. Geen wonder dat het verbod op wilde dieren min of meer is gesneuveld. Er is dus niet die opvang die indertijd door de actiegroepen werden gesignaleerd. Net zoals er geen stress is bij circusdieren en net zoals er geen mishandeling is vastgesteld bij circusdieren. Geen enkele klacht bij de inmiddels overbelaste en gekortwiekte Dierenpolitie is ooit gegrond verklaard, hoewel er wekelijks klachten werden ingediend en er wekelijks controle was.
De Circuswereld heeft zich bijna nooit echt laten horen, zeker niet in een gezamenlijke protestactie. Geïntimideerd door de activisten? Hulpeloos? Geen plan van aanpak? Van tevoren werd door de activisten al ingeschat dat het verbieden van circusdieren een makkie zou zijn, weinig tegenstand. En zo is het nog steeds. Dat bleek uit het volgende. Nadat Circusweb meldde dat olifant Buba tot 2020 bij het circus mocht blijven, werden er meteen verwijten richting onze redactie geslingerd. We hadden het niet bekend mogen maken, want dan zouden de dierenactivisten weer actief worden. Het tegendeel is waar, op 1 blogje na. WDDTU is uitgepraat, er is geen opvang, er is geen zorgvuldige wetgeving, en nog erger, er is geen echte democratie toegepast. Het was allemaal bedisseld bij de Kabinetsvorming. De geschiedenis herhaalt zich nu op andere vlakken. Een lange formatie, veel eisen over beslissingen die van tevoren al dichtgetimmerd moeten worden. Slecht voor de democratie, en slecht voor de zorgvuldigheid waarbij toekomstige wetten tot stand gaan komen, zonder dat er 1 burger is, die beseft dat het wel een snel gedaan zal zijn met onze democratie, als dit in de toekomst de normale gang van zaken wordt.