Honderd!
Ik heb helemaal niets met jubilea en zelfs mijn verjaardag laat mij volkomen koud. Dat dit mijn honderdste column is, laat ik dan ook gewoon voorbijgaan. Zonder poespas en alle eventueel toegestuurde kaarten, bloemen en taarten worden per omgaande geroutineerd.
Wel is het natuurlijk van belang dat zo’n honderdste in tegenstelling tot de eerste negenennegentig enige kwaliteit bevat.
God oh God, wat is er aan mij getrokken om mij de 19e december te strikken, de premièreavond van diverse kerst- en/of wintercircussen. Ja, ook kerstcircus noemt zich steeds vaker wintercircus om mensen met een ander pigment niet voor den kop te stoten…
Bedankt voor de vele uitnodigingen! Maar… meneer Borm kan maar op één plek tegelijk zijn en ik had gekozen voor Dordrecht oftewel het Wintercircus Royal van Antonie Teutenberg. En met een geldige reden.
Ik ben de laatste die mezelf een veer in de reet steekt, maar het is van groot belang om het meneer Borm naar het zin te maken.
De recensies zijn natuurlijk leuk en aardig maar mijn columns maken en breken. Menigeen is na het lezen van mijn stukken met de kop in de wolken gestegen of tot aan de hals in de modder gezakt. Met mij kan het alle kanten uit en na het verkrijgen van slechts één consumptie kan mijn razernij omslaan in euforie. Toen er porties ‘karakter’ werden uitgedeeld, stond ik als laatste in de rij.
Moeten jullie nu lachen?
Een bekende clown zit werkeloos thuis na mijn aanhoudende satire en vier weken geleden schreef ik een column over coryfeeën in de piste en droeg Steven Kazan voor als trekpleister. Het is inmiddels opgepakt en binnenkort zal het wel bekend gemaakt worden. Nee, mijn columns zijn alles behalve vrijblijvend.
Even terug naar ‘Teut’ in ‘Dordt’. Ik mag Teut zeggen, nadat we onze vijf jaar durende ruzie een half jaar geleden hebben bijgelegd.
Hij was de enige die mij niet alleen uitnodigde bij zijn première maar ook aanbood mij op te laten halen. Hoe leuk en aardig ik Alberto en Leendert ook vind, dit weigert niemand. Zelfs Carré liet ik ervoor schieten.
Klokslag vijf uur verscheen een acht meter lange witte limousine voor de deur – ik verzin dit niet – om mij en mijn vrouw op te halen. Wel jammer dat de asbakjes vol waren, maar ik ben geen lul die daar wat van gaat zeggen…
Onderweg bleven mensen maar naar binnen gluren en op den duur voelde zelfs ik – aandachttrekker pur sang- mij daar ongemakkelijk bij.
Pas aangekomen in Dordrecht zag ik dat er “Ex Pornstar” op de zijkanten stond.
Het eerste wat nu in jullie op komt is de vraag hoe het was? Zeg ik lekker niet, lulhannes dat ik ben. Ga zelf maar kijken.
Oké vooruit een tipje van de sluier. Ik heb een zeer amusante avond gehad. Voor het programma gaan jullie maar lekker op de website kijken, maar ik heb me prima vermaakt en niet alleen bij het zien van de show.
Teuteberg heeft een aardig tableau aan artiesten gearrangeerd, die door Frens te Kiefte zijn geboekt én door zijn regie zijn samengesmolten tot een volwaardige voorstelling.
Ronduit vertederend was het moment waarop Tonie vader Joop uit de loge tilde en nog één keer ‘Circus Renz’ liet spelen op de xylofoon. Op zulke momenten is Tonie bijzonder sterk.
Voor Sem de Vries was het de eerste echte grote productie en hij stond er als stond hij er al jaren. Leuk om te zien hoe deze jonge knul uitermate ad rem reageerde op enkele fouten in de show, zoals de keren van plotselinge afwezigheid van spreekstalmeester heer Tonie.
Begin dit jaar mocht ik aankondigen dat Tonie ‘Los Ginos 2.0’ een nieuw leven wilde inblazen, samen met Sem en Robin Kanis.
Dit is door omstandigheden nog niet tot stand gekomen, maar een jaar doorgeschoven…of twee jaar.
Na afloop anderhalf uur gelopen naar het station.
Tonie had gezegd dat hij me liet ophalen maar over terug brengen werd niet gerept.
Het blijft circus natuurlijk…
Tot de volgende keer!
