De afterparty is het leukst.
Vorige week hebben jullie kunnen lezen over mijn bezoek aan de nieuwe grootschalige Nederlandse variétéshow rondom Hans Klok.
Hoe mooi ik de show ook vond; de afterparty is het leukst. Want daar hoor je nog eens wat en dat gaat bij mij niet aan dovemansoren voorbij.
Alberto Althoff vertelde mij dat hij in zijn tienerjaren een beetje rommelde met de dochter van een Haagse groenteboer die Tetteroo heette en dat ging veel verder dan alleen zoentjes geven. Op het moment dat hij mij dat zei, keek ik richting de braadworstenkraam waar Herman Tetteroo met zijn gratis verkregen consumptiemunten smeet en ik dacht direct: het zal toch potdorie niet waar zijn…..
Herman is overigens dertig kilo afgevallen. Chapeau. Hij heeft zijn tandsteen laten verwijderen.
Robert Ronday liep de hele avond onder de armen met een bijzonder oud ingelijst programmaboek die hij had gekregen van iemand. Ik heb hem een tijdje achterna gezeten en gespot aan meerdere tafels waar hij enthousiast zijn pas verkregen hebbeding ging tonen. Een kinderhand is gauw gevuld, zelden iemand zo blij gezien.
Robert vertelde mij dat hij samen met zoon Justin de komende kerstperiode een eigen circusshow gaat produceren in Venlo.
Niet in een tent, niet in een theater maar in een spiegelkiosk plaats biedend aan 400 personen. De oude tijden van Mikkenie herleven en ik ben straks de eerste die een kaartje gaat kopen want dit verdient support.
Daniel Ligthart – die de hele avond in kostuum rondliep zonder dat ik heb kunnen ontdekken wat zijn functie was – was nog steeds boos over een recensie die ik over zijn kerstcircus schreef. Als blikken konden doden, lag ik nu al tweehonderd jaar in mijn graf.
Daniel neem eens een voorbeeld aan Leendert Bedijn. Die zet mij in de loge en geeft mij één consumptiebon meer dan de anderen. Dat noemen ze ‘Public Relations’, Daniel.
Tony Wilson gaf ik ook nog een hand, maar die was vergeten dat ik hem afgelopen jaar op zijn pikje had getrapt en zijn scheenbeen had ondergepist. Toen hij zich dat opeens wel herinnerde, rende hij naar het herentoilet om de desbetreffende hand te wassen.
Daarna zag ik hem mij krampachtig de hele verdere avond ontlopen. Dus: ik maar steeds in zijn buurt gaan staan, als Nederlands meest vervelende klier. En… hoppa daar huppelde hij weer naar de andere kant. Erg vermoeiend voor mij en mijn stappenteller.
Van Alfredo Lorenzo vernam ik dat oom Ron nog nauwelijks zijn huis verlaat na wat ik hem allemaal heb aangedaan en daar eenzaam zijn oude dag verslijt met een boek oude artiestenfoto’s.
Desondanks wilde hij met mij op de foto. Dat noem ik nou sportief. Misschien moet ik Ron een keer in ere herstellen met de nadruk op ‘misschien’.
Sylvia Schuyer, charmant als altijd, gun ik zo graag een rol als spreekstalmeester. Zij is en blijft voor mij de favoriet voor Carré.
Ik zal die Henk van der Meijden eens de duimschroeven aandraaien. Ik weet nog wel wat leuke dingen van vroeger die hij niet graag in weekblad privé zou zien staan.
Hans Klok werd speciaal voor mij uit zijn woonunit teruggehaald.
Hij was net weg – toen ik na een uur lang luisteren naar Sander Balk – de voortent in liep.
Sander lult langer en sneller dan ik, dus heb mijn meerdere eindelijk gevonden.
Saillant detail is dat Hans voor het eerst circus in zijn leven zag samen met…
Goed geraden ja. Met mij. Dat was bij het wintercircus van Martin Hanson in 1982.
Oude vriendschap roest niet.
Ik weet niet of ik het goed heb gehoord maar hoorde ik Herman Tetteroo bij het verlaten van de tent nou tegen Alberto zeggen: “Pap het was weer top”.
Tot de volgende week!
