Waar een kleine man groot in kan zijn.
Ik heb het over Milko Steyvers. Even voor die enkeling die niet weet wie dat is: dat is die kleine clown en tevens mede-directeur van het voormalige Circus Herman Renz.
Het zit hem de laatste tien jaar niet mee. Naast de failliet gegane parel onder de Nederlandse circussen op een leeftijd waarbij je moet afwachten of er een nieuwe carrière in het verschiet ligt liet zijn gezondheid ook te wensen over.
Een aantal jaren geleden al wat hartproblemen en nu weer een behoorlijke aandoening, waarbij hij het ziekenhuis in en uit gaat. Maar hij doet het met een lachend gezicht alsof er niets aan de hand is.
In een ver verleden heb ik weleens een beetje mot met hem gehad, omdat ik niet zo positief over hem had geschreven.
Ik vind hem nu eenmaal op zijn best in zwijgende clownsentrees, zoals bij bijvoorbeeld de behangers-scène .
Ik bezocht na het schrijven van deze mening het circus en na een beetje een moeilijke ontmoeting zei hij mij: “Ik moet elk jaar weer iets anders doen omdat we vaak op dezelfde plekken staan”. We hebben het uitgepraat en het was okay.
Tijdens de voorstelling had hij iemand uit het publiek nodig bij een scène die min of meer de uitgekozene te kijk zet. Hij liep langs mij,maar ging voorbij. Ik was ervan overtuigd dat hij mij zou “pakken” maar deed het niet en dat noem ik dus klasse.
Na het faillissement van Herman Renz heeft hij na een potje uithuilen de draad weer snel opgepakt en er alles aan gedaan de kost te verdienen en in de schijnwerpers te blijven.
Zelfs de vernedering om lampjes te verkopen bij het door het door René Duursma overgenomen Kerstcircus Haarlem was hem niet te veel. Ik weet niet wat er allemaal beloofd is, maar ik heb het vermoeden dat net als bij vele anderen van een deceptie sprake is. Maar… zeker weten doe ik dat niet.
Ik vraag me af hoe het met zijn kleinste circus “het vlooiencircus” gaat. Ik denk dat de weg die hij nu bewandeld als typetjesmaker een goede is. De kleine sint, een mini-security etcetera.
Ik zou hem graag een compleet kinderprogramma zien maken. Lekker honderd keer per jaar schnabbelen.
Ik weet niet of Milko dit leest, maar mijn hart heeft hij voor altijd gestolen. Hij is een eigenwijze zak op zijn tijd, maar wel ónze eigenwijze zak. Ook de sterke band met zijn gezin siert hem. Het kan niet anders dan dat hij een hele grote kleine man is.
Tot de volgende keer!
