Groot, groter, grootst: tot voor kort was dat het motto van veel circussen.
“100 dieren, 100 mensen, 100 wagens” was vorige eeuw een veel gebruikte slogan bij vooral Duitse bedrijven.
Circus Krone claimt zelfs het grootste circus van Europa te zijn. Zeker niet gekeken bij Circus Knie in Zwitserland of Cirque Arlette Gruss in Frankrijk.
Het verschil tussen toen en nu is dat het publiek het geen hol uitmaakt of er nu honderd wagens worden meegesleept of vijftien.
Louis Knie sr. reisde met de helft aan lege wagens om de ogen uit te steken van zijn neven in Zwitserland. Allemaal voorbij.
Het gaat om wat je te bieden hebt. En overtollige ballast is niet alleen onnodig, maar ook kostbaar.
Gewoon op reis met wat nodig is, is ruim voldoende. Mensen zijn niet meer te overdonderen met superlatieven. Daar trapt geen hond meer in.
Ik was een paar jaar geleden bij Circus Krone in Osnabrück en het circus stond in volle glorie naast een van Duitslands grootste rommelmarkten. Duizenden mensen zagen het circus en toch zaten er ’s avonds slechts 150 mensen in de immense tent.
Een dag later was ik bij een heel klein circus niet veel verder en dat zat vol. Met slechts zeven wagens eromheen.
Sowieso begrijp ik niet dat Krone nog steeds prat gaat op het ‘de grootste zijn’. Jarenlang dacht ik dat het zo was, tot dat ik laatst een hele serie voorstellingen van het Zweedse Circus Scott uit de jaren 80 en 90 zag. Jongens… wat was dat mooi en deed qua show niet onder voor Krone. Misschien niet wat betreft kwantiteit maar zeker qua kwaliteit. Helaas bestaat dit circus niet meer.
Ik wil hier absoluut niet Krone tekort doen, maar het circus is toch blijven steken in de oudheid.
Momenteel wordt er hard gewerkt om een inhaalslag te maken maar of dat lukt moeten we afwachten.
Er heerst een oude cultuur die zeker niet zakelijk is te noemen.
Het is geen schande om eens goed te kijken naar eerder genoemde Knie en Gruss.
Beter goed gejat dan slecht zelf bedacht.
Tot de volgende keer!
