En dan deze week graag uw aandacht voor het wonderlijke fenomeen: verzamelaars.
Je zal het niet geloven maar het is echt waar. Ik vertel geen sprookjes. Er zijn mensen (sssst niet verder vertellen) die circusspullen verzamelen. Programmaboekjes, posters, foto’s, vlaggetjes en alles wat ze maar kunnen bemachtigen.
Kijk: munten verzamelen snap ik. En kikkerbeeldjes ook nog enigszins. Maar wat moet je nou met circusposters?!
En dat is nog niet eens het ergste. Nee, er zijn er die ook oude toegangskaartjes in een album steken. Ik ken zelfs een circusfanaat die stukjes tentzeil verzamelt.
Omdat ik bekend sta als circusliefhebber werd ik laatst gebeld door iemand die een oude loopbal van Diana Renz te koop had staan, waar zij vrolijk op ronddanste met de Luyckx Sisters.
Ik heb hem doorverwezen naar… nee ik zeg het niet, maar hij mag van mij zijn nek breken. Ook had deze persoon de originele zweep van de enige echte Hans Stosch-Sarrasani te koop. Deze bleek hij al twintig keer verkocht te hebben.
Nu komt het allerergste, want ik ben zelf ook zo’n sukkel die alles moet hebben met het woord circus erop. Maar één poster van elk is genoeg. Er zijn verzamelaars die van elke speelplaats een affiche willen.
Het is net kwartetten op zo’n ruilbeurs. “Heb jij van Circus Fliegenpilz in Bremen, dan heb ik voor jou Circus Busch in Kleve”. Hoever ga je?
Ik was jaren geleden bij iemand die paardenstront in potten spaarde. In zijn huis stond een hele rij met namen als: Knie, Krone en Barum. Naast mijn 5000 boekjes en posters spaar ik ook persoonlijke dingen van bekende circus mensen.
Zo heb ik van de erven van wijlen Jos Mullens zijn typerende bril gekregen. Ik zie er alleen geen reet door. Ik hoop dat het te zijner tijd beter gaat met zijn gebit, want die kreeg ik erbij.
Tot de volgende keer!
