Een bijdrage van Arnold Balk
‘Sander & Friends’ speelde eind december 2022 en begin januari 2023 succesvol in Leeuwarden en Sneek. Traditiegetrouw in december in Leeuwarden aan de voet van de Oldehove en in januari in Sneek op het Alexanderplein, een nieuwe locatie voor dit circus. Hier was er alle ruimte voor het tentencomplex en het wagenpark, dat steeds grotere vormen aanneemt.
De rode draad in de show was Sander Balk. Dit jaar samen met vriendin Esther, Marcel Lauenburger en Esmeralda Frank én Tobit van Vliet en Jasmijn Rubingh. In de nieuwe foyertent namen de ‘Balkjes’ met vrienden de einlass, de catering, de souvenirs en de nieuwe toiletunit voor hun rekening.
Het juiste licht en geluid werden wederom verzorgd door Bram van Steijn, geassisteerd door Esther Metzlar. Voor de tentopbouw en de techniek waren Marcel Lauenburger en Jeroen Balk verantwoordelijk.
De voorstelling
Er mocht weer gespeeld worden! De circusdirecteur ontving in de piste bij de openhaard zijn vrienden, die met cadeaus binnenkwamen. Jasmijn was de eerste vriend. Zij had haar première als zangeres met een goed gezongen ‘It’s Beginning to look la lot like Christmas’. Bij de finale zong ze eveneens het bekende ‘I’m dreaming of a white Christmas’.
Tobit beet qua acts de spits af met een verdienstelijk en krachtig nummer aan de strapaten. Clown Sander vroeg in december aan Sinterklaas onder andere een nieuwe goochelstok… die kreeg hij niet. Tóch probeerde hij de truc met het konijn uit de hoge hoed. Maar dat mislukte grandioos, omdat het goocheltafeltje alle kanten opvloog. Aan het einde kwam er uit een eerder leeg kistje tóch nog een schattig wit konijntje tevoorschijn!
Esmeralda bracht een temporijk hoelahoepnummer en daarna ging de voorstelling door met Sander. Nieuw voor hem was de taxi, die hij wél van Sinterklaas had gekregen. Eenmaal in de piste wilde die niet meer voor- of achteruitrijden. Te pas en te onpas toeteren, lampen die spontaan dansten deuren die eruit vlogen en een waterstraal, die vanonder de motorkap kwam.
Ook het aanslingeren van de motor hielp niet. Daarna hielpen kinderen uit het publiek de motor weer aan te slaan. De autogrill vloog eruit, maar de motor sloeg wel weer aan!
Ondertussen werd het rekwisiet voor de pole danceact van Jasmijn opgezet. Daaraan liet zij in een sprookjesachtige belichting fraaie oefeningen zien.
Indische loopeenden
Tijd voor de vriendjes van ‘vogel Charlie’: de Indische loopeenden. Deze nieuwe groep werd op charmante wijze voorgebracht door Esther, gekleed in een mooie lange witte jurk. Het liet Arnold Balk in gedachten teruggaan naar zijn eigen jeugd, waarbij hij Regina Strassburger in een lange witte jurk de paardenvrijheidsdressuur zag presenteren. De eenden liepen rondjes in de piste en vlogen met de hulp van de kinderen door een hoepel.
Na een kort Spaans gitaarintro van Marcel zorgde hij samen met Esmeralda als ‘de Marcello’s’ voor spanning met een messenwerpnummer in Flamenco-setting.
Clown Sander was daarna zijn cadeau gekregen knuffelbeer kwijt. Terwijl het publiek hielp met zoeken, kwam er vanachter het gordijn een grote dansende ijsbeer. De kinderen kregen een warme knuffel van de beer (waarin Esther verstopt zat).
In de tissues verbaasde Esmeralda het publiek met een act die beslist tot de betere behoort binnen dit genre.
Buikspreken
Clown Sander zorgde met zijn brutale vriendje ‘vogel Charlie’ voor lachsalvo’s, met hun op de kersttijd gerichte grappen en liedjes. Daarna gaf Sander een buikspreek-demonstratie met een dame en een heer uit het publiek. Op een seintje van Sander openden zij hun mond, waarbij hij vervolgens de stemmen invulde. Altijd goed voor dolle pret.
Eenwieler
Jasmijn & Tobit kregen respect van de bezoekers voor hun poëtische eenwieleract. Daarbij toonde Jasmijn ook een ondeugende kant, door en passant met een mannelijke bezoeker te flirten.
Als toetje stapte Tobit op een drie meter hoge eenwieler, Jasmijn klom via een trap op zijn rug en maakte staande op zijn schouders reverence. Bravo!
Aan het einde van de voorstelling vond Sander in een kerstboom een pakje in Sinterklaaspapier. Het bleek voor hem te zijn! In het pakket zat een gedicht én de zo gewenste gouden goochelstok, die alle pechgevalletjes tijdens de voorstelling had kunnen voorkomen.
De vraag ‘zal ik nog één truc laten zien?’ werd door het publiek volmondig met een ‘ja!’ beantwoord. Na een ‘Hokus Pokus’ viel er sneeuw uit de nok. De artiesten namen in de finale afscheid van een enthousiast publiek dat zichtbaar genoten had.
