De 36ste editie van het Wereldkerstcircus in Carré is een fenomenale voorstelling die laat voelen wat we de afgelopen twee jaar – vanwege coronaregels – zó gemist hebben. Dit jaar gaat het kerstcircus aan de Amstel gelukkig door: tot en met 8 januari 2023 is Carré op z’n allermooist met een piste vol wereldklasse!
De Hongaarse familie Richter domineert de eerste helft van het programma. De 21-jarige Kevin Richter trapt stijlvol af met de Hongaarse post. De prachtige dieren, een mooie artiest om te zien en een vlotte uitvoering zorgen samen voor een flitsende start van de avond.
Vader Florian Richter – tevens de voorstellingsregisseur – brengt verderop een sterke vrijheidsdressuur met Arabieren, Friesen en een tinkerpaard. Carré wordt nóg mooier als het zaagsel zichtbaar is en een grote groep paarden daarin schittert! De Florian Richter Troupe brengt eveneens als laatste act voor de pauze een spectaculaire jockey in de Carré-piste, die wat traag begint maar met tempo eindigt.
Girlpower
Het Wereldkerstcircus brengt de nodige ‘vrouwenpower’ naar het circuspaleis aan de Amstel. De Kolev Sisters – in het bezit van flinke wasbordjes – laten lichaamsbeheersing zien in een act die tot heden vooral door mannen werd uitgevoerd. De verbazing is voelbaar en het publiek spant óók de buikspieren aan bij deze artiesten.
Verbazing hangt ook in de lucht bij zwaardslikker Lucky Hell. De dame is een bijzondere vertoning. Feitelijk kijkt het publiek naar drie keer dezelfde truc tijdens haar act. Maar prima: Lucky vermaakt, alleen al om het feit dat in de zaal behoorlijk wat mensen wegkijken om haar bizarre act niet helemaal te hoeven aanschouwen.
Volle focus is er wel voor Laura Miller en haar waanzinnige ontmoeting tussen lucht, water en vuur. Laura’s luchthoepel komt ijzersterk tot recht in Carré; Millers eindsprong in het water is waanzinnig spectaculair.
Marina Luna en Madeline Mc Kay gaan ook de luchthoepel in. Beeldschone dames met een beeldschone act. Klein nadeel: de tapemuziek past niet bij de act van de Luna Girls.
Over muziek gesproken. Het nieuwe orkest overtuigt niet helemaal, maar begeleidt desondanks redelijk veel acts met livemuziek.
Humor is niet het sterkste element
Is het alleen maar circusgoud dat blinkt? Jammer genoeg niet. Het ontbreken van sterke humor is iets waar het Wereldkerstcircus al vaker mee worstelde. Bello Nock kan niet ieder jaar in Carré neerstrijken en verder is de spoeling aan goede Carré-clowns dun. Konstantin Muraviev slaagt in de voorstelling met zijn leuke act en is een vrolijke noot in het geheel.
Eén artiest hoort niet in het programma thuis en zijn naam is Henry Ayala. Zijn clownsacts zijn niet Carré-waardig, ouderwets, flauw, niet origineel en met vlagen seksistisch. Het naar het publiek gooien met borden spaghetti bevat niet de klasse die van het Wereldkerstcircus verwacht mag worden. Ayala’s acts halen de vaart uit het programma en zonder zijn inbreng had het programma oprecht niks gemist.
Wat ‘dubbel’ voelt, is dat Henri als afsluiter met ‘de Ayala Troupe’ een grandioze hogedraadact uitvoert. De artiest die eerder in het programma de nodige irritatie opriep en bij een aantal intermezzo’s het publiek nog niet aan het glimlachen kreeg, moet nu serieus genomen worden. Hoe dan ook: de Ayala’s zetten op de hoge draad een topprestatie neer. Vier acrobaten (inclusief Henry) mixen op grote hoogte spanning, originaliteit en spektakel. Echter: met deze act van de Colombianen vindt er een stijlbreuk plaats en het detoneert met de rest van het programma. Waar de andere acts tamelijk afstandelijk, gelikt en de absolute top zijn, is dat hier niet het geval. De Ayala’s zijn nonchalant, hebben niet de mooiste attributen, zijn lekker wild, spelen met het publiek, maar ze zijn niet de absolute top binnen hun discipline. Toch misstaat het niet en de heren verfrissen het programma.
Spreekstalmeester geeft niet de aandacht die de circustop verdient
Spreekstalmeester Fred Butter heeft drie jaar de tijd gehad om circa twintig minuten aan tekst uit zijn hoofd te leren. Daarin slaagde hij summier. Zelfs met tekstkaarten gaat het met horten en stoten. Ondanks Butters prachtige stem is hij niet de man die het programma draagt.
Daarbij biedt Butter vaak niet de context die bepaalde acts verdienen. Als voorbeeld bij Kris en Harrison Kremo. Hun ‘gentleman-juggling’ in het eerste voorstellingsdeel is van wereldniveau. Het verhaal over vader en zoon is te mooi om te laten liggen. Maar Fred pakt het niet op. Een gemiste kans die de Kremootjes zoveel meer kan laten landen. En dit gebeurt net iets te vaak in het programma in zowel de aan- als afkondigingen.
Een spreekstalmeester neemt de energie van de act, zorgt ervoor dat hij die energie aan het publiek overbrengt en bouwt vervolgens op richting de volgende act. Butter doet het allemaal niet. Hij is niet het vertrouwelijk baken dat het publiek meeneemt door een prachtige voorstelling. Butter beschikt niet over de kunst van de subtiele overgang, presenteert zonder emotie en mist bezieling. Carré wil een klassiek wintercircus zijn en slaagt daar al decennialang perfect in. Maar Butter is niet de klassieke spreekstalmeester die zoveel moois in één piste versterkt.
Lefgozers en ijzeren discipline in Carré
Het dubbele rad des doods van de zes durfallen van The Gerlings is wél sterk. Lefgozers zijn de producenten van het Wereldkerstcircus zelf trouwens ook, door het contracteren van Flash of Splash. Deze luchtacrobaten – hangend aan bitjes – laten het publiek met samengeknepen billen kijken. Bij eenzelfde soort ‘bitjesact’ tijdens de laatste Wereldkerstcircus-editie vóór corona ging het mis, toen het duo Sky Angels van tien meter hoogte naar beneden viel. De spanning was daarom dubbel voelbaar.
Met elf man sterk zet Kevin Richters springplankgroep een strakke prestatie neer. Een club jonge circustalenten toont beheersing; ook wanneer een gevaarlijke truc misgaat en ze de draad toch weer oppakken. Met succes! Wat de dame in de springgroep toevoegt, is een vraag. Maar we hoeven niet overal een antwoord op…
Wat het 36ste Wereldkerstcircus zo tof maakt, is de mix van groots en kleiner. Luchtacrobaat Svyat Rasshivkin aan de strapaten is een goed voorbeeld van ‘het kleine’. De prestatie van deze 21-jarige artiest is van ongekend niveau en groots. Maar de uitvoering is zo prachtig subtiel, klein, kent een mooie opbouw en zoekt niet hopeloos naar een bombastisch einde. Svyat is puur de gast die ergens gruwelijk goed in is. En… al zoú hij niet een zooitje prijzen gewonnen hebben. Al hád hij niet eerder in grote internationale shows gestaan. Het boeit niet. Die jongen stijgt uit boven de rest en maakt een vliegend sterk Amsterdams debuut.
Wereldkerstcircus Carré, bezocht op 21 december 2022.
Foto’s: Redactie Circusweb.nl
