Waarom dierenactivisten zo succesvol zijn
Heeft u zich ooit wel eens afgevraagd waarom dierenactivisten zo makkelijk kunnen scoren in Nederland en Duitsland?
Als je maar heel hard roept dat circusdieren in Nederland het slecht hebben, als je dit kun adverteren in alle kranten van Wakker Nederland en volgers, als je gratis reclame hebt in Hart van Nederland, dan krijg je zelfs een regering zover om ongefundeerde beslissingen te nemen. Hoe komt het toch dat al die activisten zo’n succes hebben, terwijl ze enkele jaren geleden nog als “gevaarlijker dan moslimextremisten” werden bestempeld? Het sleutelwoord is internationale samenwerking en een verspreid netwerk. Dat is afgelopen week dan ook maar weer prima bewezen.
Zowel in Duitsland als in Nederland en Belgie is een nieuwe campagne gestart, duidelijk een product van internationale samenwerking. Dit keer gaat het niet meer om circusdieren, maar om schandalen rond dierentuindieren. In Duitsland werd de campagne gelanceerd door ENDZOO een splinter partij van PETA, en in Nederland is het verspreid onder een groot netwerk van facebookvrienden en dierenliefhebbers, onbekend is waar het precies vandaan komt. Ook Circusweb en Klassiek Circus kregen hier een bericht van. De Nederlandse versie was een rapport over dieren in dierentuinen. Bert Huisjes, nu hoofdredacteur van Wakker Nederland, maakte Nederland in 1999 al wakker met een artikel over hoe slecht het gesteld was met beschermde diersoorten in de Nederlandse dierentuinen. Een uitgebreid rapport waarin met naam en toenaam de dierentuinen werden genoemd die heel selectief omgingen met hun dieren. Om de boel goed te saneren verdwenen regelmatig dieren uit zo’n dierentuin. Omdat er teveel van waren, omdat de soort niet meer in de mode was of om andere redenen. Verdwijnen naar het buitenland naar dierentuinen die minder goed bekend stonden, of naar de preparateurs, het artikel werd indertijd gepubliceerd in het AD, heel Nederland deed een plas en alles bleef zoals het was.
We are Cecil
Het volledige artikel is de laatste dagen weer in omloop. Indirecte aanleiding zou wel eens Leeuw Cecil kunnen zijn. Nu de gemoederen toch al hoog oplopen nu een van de duizenden jagers is ontmaskerd en er een zielig genoeg verhaal kon worden gekoppeld aan een wildlife industrie die al jaren voor misstanden zorgt, staat de wereld op zijn kop en klinken er al statements zoals We are Cecil, kortom, de tijd is rijp voor het internationaal lanceren van deze rapporten. Ook Circusweb kreeg deze al bekende informatie opgestuurd. Nu het circusdierenverbod bijna zover is, is het tijd voor dierenrechtenorganisaties en Partij voor de Dieren om de pijlen op de volgende slachtoffers af te schieten, de dierentuinen die eigenlijk gesloten zouden moeten worden, omdat dieren niet in een dierentuin horen. Dat is vanaf 15 september ook niet meer “van deze tijd”. Het zou de PvDD dan ook fantastisch uitkomen als het betreffende artikel uit 1999 weer flink werd opgepoetst, want neem maar aan dat als het 16 jaar geleden een zootje was in de dierentuinen en dierenopvang, dat er nog helemaal niets veranderd is. En aan het eind van het artikel werd alvast ook een sneer gegeven naar zelfs de kinderboerderijen, met de verwijzing naar een artikel van PvDD lid Bert Stoop, die de website animalfreedom exploiteert. En dat laatste was een reden voor Circusweb om alle alarmbellen te laten rinkelen. Moeten wij ons als circusondersteunende instantie laten gebruiken door de Partij voor de Dieren in hun volgende campagne? Nee. Ook hiervoor geldt, geen verbod, wel regels. Controle moet er zijn, en vooral, openheid van zaken. Zolang er bij iedere dierhouderij nog geen enkele vorm van transparantie is, kunnen de kritieken op deze organisaties gaan opzwellen. Hoe lang nog voordat we in Nederland, België en Duitsland geen enkel dier meer van dichtbij zullen aantreffen?
Samenwerking
Om terug te komen op de vraag waarmee dit artikel begon. Duidelijk is dus, dat als je iets voor elkaar wilt krijgen, dat je samenwerking moet zoeken, in Nederland ontbreekt het hieraan, het is hier met de circussen “ieder voor zich”, circus voor circus. Geen echte samenwerking door alle circussen in Nederland, en nauwelijks samenwerking met alle circussen in Europa of met aangrenzende landen. Dat is een ideaal klimaat om op te schieten als je als dierenactivist of dierenpartij wat wilt bereiken. Circusdieren waren volgens Leonie Vestering dan ook een Easy Target, dat is de enige reden dat ze hiermee begonnen zijn. Inmiddels heeft het miljoenen opgeleverd. Dus WDDTU heeft meer verdiend aan circusdieren dan de circussen zelf. En dat geeft toch te denken. Ook hier: en ze deden een plas, en alles bleef zoals het was. Welterusten!
