Coryfeeën in de piste – deel 2
Afgelopen week heb ik een kijkje in het verleden gegeven over hoe circussen gebruik maakten van welke landelijk bekende personen. Bij de ene persoon ging dat succesvoller dan bij de ander, natuurlijk.
Een boze Emiel Ratelband belde mij s’nachts om kwart over twee op om mede te delen dat hij ook nog als publiekstrekker gearrangeerd is geweest bij het Kerstcircus in Den Haag. Woedend omdat ik hem niet vernoemd had!
Maar of die laatste nou de juiste persoon was, is natuurlijk discutabel. Al denk ik zelf van niet.
Vorige week heb ik dus het verleden besproken, maar hoe zit het met de toekomst en zijn er überhaupt nog personen die voor volle bakken zorgen?
Ik blijf erbij dat één en één vijf kan zijn; mits goed gekozen.
En daarbij komt ook dat het enigszins betaalbaar moet zijn, maar dat de portemonnee open getrokken moet worden voor suks is voor iedereen duidelijk.
Hans Klok koste een aardige duit maar bewees het waard te zijn.
Zevenduizend euro per avond uitgeven is geen probleem als het veertien extra binnen brengt.
Maar er zijn meer mogelijkheden omdat je niet eeuwig met Klok kan rondtoeren. Anders krijg je het Popov-effect zoals ik vorige week schreef. De belangstelling zal steeds verder afzakken.
Afgelopen twee zomers heeft Daniel Lighthart het geprobeerd met het Kids Helden Circus, maar ik meen dat dit naast de kosten weinig extra’s op heeft geleverd.
Niet zo gek want tegenwoordig zijn dit soort ‘Life Size Characters’ veelvuldig gratis op kermissen te zien. Het was een prima idee maar echt een hit kan dit niet worden. Het inhuren van deze aan licentie gebonden figuren kost te veel als je het tegen de extra inkomsten aan houdt.
Je moet van goede huize komen om de juiste mensen te zoeken die het goed doen en ik denk dat Steven Kazan momenteel een geschikte is. Hij is inmiddels uiterst bekend en trekt ongelooflijk veel TikTok-kijkers. Echt de man van tweeduizendnu.
Maar waarom niet twee?
Steven Kazan voor de matinee-shows en een bekende cabaretier voor de avondvoorstellingen. Neem Jochem Myjer of Bert Visscher eens mee naar Knie in Zwitserland en laat hen zien wat hier ook zou kunnen.
Speciaal voor hen geregisseerde acts tussen het variété geeft mensen net dat extra zetje naar de show te gaan.
Als circusliefhebber moet ik wel vermelden dat we toch voorzichtiger om moeten gaan met het woord circus, omdat dit in Nederland toch moeilijk ligt en al snel wordt afgedaan als voor kinderen en/of niet meer van deze tijd.
Wil je met een bovenstaande formule werken zal er toch een nieuwe naam moeten komen, hoewel natuurlijk niet helemaal nieuw.
Ook het woord ‘variété’ is precair, omdat de Hollander dan al snel denkt aan een Indische rijsttafel.
Wat te denken als iets dergelijks wordt gepresenteerd als bijvoorbeeld ‘Show of Stars in the Big Top’ met in de matinee als extra attractie Steven Kazan en in de avondshows Bert Visscher.
Borm waarom ga je dit niet zelf doen als je het allemaal zo goed weet?
Daar heb ik een antwoord op.
Je hebt denkers en doeners.
Ik heb veel gedaan, maar ben uitgedoend.
Maar een goed luisteraar weet genoeg en kan soms zijn voordeel doen met wat uitgedane mensen bedenken.
Helaas komt er de laatste paar jaar niet zoveel meer uit mijn handen maar des temeer uit de kop.
Tot de volgende keer!
