Coryfeeën in de piste – deel 1
Afgelopen periode hebben Alberto Althoff en Leendert Bedijn veel succes gehad door wederom met Hans Klok op tournee te gaan.
Nee, het is niet goedkoop maar wel (zo lijkt het) nog de enige manier om circus winstgevend te krijgen. Althans voor een uitgebreide tour.
Soms moet je veel geld uitgeven om succes te boeken en ik kan het weten.
In de jaren negentig tourde ik langs sporthallen met mijn grote shows rondom televisiefiguren en dat heeft mij geen windeieren gelegd.
Mijn formule was uiterst simpel. Ik had een doodgewone kindershow, maar door steeds te investeren in een grootse uitstraling en jaarlijkse contracten met succesvolle kindertelevisie-karakters trok ik 500 tot 1000 bezoekers per show.
Tel daar de speelgoedverkoop van de betreffende figuren bij op en dan kom je al gauw op het twintigvoudige wat ik met een normale show kon verdienen.
Maar dan moet je wel het lef hebben je handtekening te zetten.
Voor de overeenkomst met The Teenage Mutant Hero Turtles moest ik destijds 150.000 gulden betalen.
Ik zag er gewoon wat in en ik kan met trots zeggen dat die anderhalve ton mij levenslang onafhankelijk heeft gemaakt.
Terug naar circus.
Circus Knie in Zwitserland werkt in de galavoorstellingen al dertig jaar met zogenaamde extra gasten die vaak afkomstig zijn uit het populaire theater- of televisiecircuit.
Ook zij hebben gezien dat één en één vier kan zijn.
Als je maar wilt.
In Nederland begon Toni Boltini er eigenlijk al mee.
Johnny Lion en Rob de Nijs trokken eind jaren zestig veel publiek bij meneer Boltini en achteraf heeft Rob de Nijs weleens gesuggereerd dat als hij had geweten hoe groot het succes was, hij wel een paar gulden meer had kunnen vragen.
Later herhaalde Boltini het met Vader Abraham.
In combinatie met weekblad Story ook een aardige avondattractie destijds.
Neef Hans Martens huurde voor de matineevoorstellingen van zijn nieuwe circus Holiday Conny Vink in.
Soms geeft het mensen nét dat zetje om naar het circus te gaan en ook daar werkte het.
Toen hij in 1981 geen landelijk bekend persoon meenam op toernee merkte hij dat ook direct aan de inkomsten.
Over Bassie en Adriaan hoef ik niets te zeggen, want met hen hebben we allemaal kunnen zien wat een glorieuze periode dat was.
Het lukt niet altijd.
Sjoukje Dijkstra begon in 1980 haar eigen circus.
En wat voor circus.
Ik ben een van de gelukkigen die het heeft mogen zien.
Een ruim drie uur durende show waar zelfs het Wereldkerstcircus in Carré nog zijn vingers bij kon aflikken.
Het circus bestond vier weken.
Het circus kreeg geen kans om langer te blijven bestaan, omdat de werkelijke eigenaar — Carl Althoff — zijn biezen pakte en met het enorme circus terugging naar Duitsland.
Ook het avontuur van Joop van den Ende met Andre Hazes in 1982 werd een flop. Maar dat lag mijns inziens aan de verschrikkelijke persfoto waarbij de op dat moment razend populaire zanger op de foto stond als clown tussen vijf varkens.
Slechter kan je het niet bedenken.
In datzelfde jaar probeerde Hans Martens het met Ramses Shaffy.
Op zich een leuke aanvulling voor zijn nieuwe formule Saltarino, maar het trok nauwelijks bezoekers.
Ramses was vooral in de jaren zestig en zeventig populair maar was in de 80ties nu niet bepaald de juiste persoon.
Pas in de laatste jaren van zijn leven herwon hij zijn populariteit en groeide hij uit tot een cultfiguur.
Hans Klok heeft bewezen goed te zijn voor genoeg publiek maar ook dat kan en mag niet te lang duren anders krijg je het Popov-effect.
Naar ik heb vernomen gaat het spul volgend jaar naar Duitsland en dat is misschien de juiste keuze.
Maar in Nederland zijn er nog diverse mogelijkheden waar een slimme circusondernemer zijn voordeel mij zou kunnen doen.
Ik bespreek dat graag de volgende week…
