Ik was een jaar of acht en zat achterop de brommer van mijn moeder.
Ze bracht me naar school en we reden langs een klein winkelcentrum.
Als je daar langskwam en doorheen keek lag daar een groot braak terrein.
Daar stond het circus altijd.
Pal voor onze huisdeur stond een bord van Circus Toni Boltini en daar is eigenlijk mijn liefde voor het circus begonnen.
Ik stond rustig een kwartier naar die kleurrijke poster te kijken.
We reden weer naar school en op het moment dat we het winkelcentrum passeerden, keek ik er vluchtig doorheen.
Een fractie van een seconde zag ik de voor mij zo aantrekkelijke driekleurige tent staan.
Bij school aangekomen, vroeg ik mijn moeder of we naar het circus gingen.
“Nee” was het antwoord en achteraf had ik het beter aan mijn vader kunnen vragen, want die zei bijna altijd ja.
Toen ze mij weer ophaalde, herhaalde zich de rit maar nu moest ik naar links kijken en weer zag ik een seconde lang het circus van meneer Boltini.
Creatief als ik toen al was, zei ik tegen mijn moeder dat ik mijn broodtrommeltje had laten vallen.
Ze keerde om en reed terug, zodat ik twee keer extra kon kijken.
Ik was een doordrammer maar mijn moeder was niet in voor een middagje circus.
Dan maar weer voor het reclamebord gaan staan met mijn bruine ribbroekie met een genaaide appel op mijn knie.
Dit herhaalde zich later met Circus Mikkenie. Maar toen kreeg ik wel vier knaken om er heen te gaan.
Ik was immers al tien en kon op mijzelf.
Ik herinner me alleen nog de man die met de tijger naast de kooi liep.
Door mijn latere kennis van circus wist ik natuurlijk dat dit Lucio Zamperla was.
Laatst ben ik na dertig jaar weer eens gaan kijken naar het huis waar ik ben geboren. En de lantaarnpaal waar het bord aan zat, staat er nog steeds!
Nu met een driehoeksbord met oerlelijke Mediamarkt reclame.
Ze hebben het wel eens over de karige jaren vijftig en zestig, echter de jaren zeventig waren ook niet bepaald royaal.
Pas in 1980 had ik de leeftijd dat ik zelfstandig dingen ondernam.
Circus Holiday was spiksplinternieuw en stond in IJmuiden.
Ik knipte de kortingsbonnen uit de AVRO Bode en ben naar vier voorstellingen geweest.
Een nieuwe fanatieke circusliefhebber had het licht gezien.
Het geld daarvoor haalde ik uit het spaarpotje van mijn moeder.
Zij spaarde Guldens en Rijksdaalders en had zich voorgenomen van mijn vader te scheiden als het vol was.
Ik heb dat redelijk kunnen rekken doordat er twee keer per jaar circus en twee keer per jaar kermis was…
Tot de volgende keer.
