René Duursma zit achter het naaimachien.
Ik zit ernaast, want zo nu en dan drinken we samen een kop koffie en lachen we heel wat af over alle verhalen die over ons beide de rondte doen.
Ja, zelfs mensen die we nog nooit ontmoet hebben, weten alles over ons.
René naait stoelhoezen in elkaar.
Nu moeten jullie wel even weten dat het drie jaar terug is.
“Kijk”, zegt hij. “Voor de loge vraag ik vijfenveertig euro en voor de premium loge zestig.
Eigenlijk krijg je dan alleen een stoel met hoes eromheen.
Zo’n hoes kost me vijf euro aan stof en in Haarlem levert hij dertig keer vijftien euro extra op.
Dat maal veertig stoelen reken maar na”.
Ja hoor, hoor ik nu al hier en daar roepen, maar Duursma heeft voor heel wat gezeur gezorgd in de circuswereld.
Nou dat is misschien waar, maar hij heeft het ook vaak opgelost.
Dan belt hij en zegt; “We drinken een kop koffie en ik neem gevulde koeken mee”.
Er zijn al circussen die vier soorten loge hebben.
Gewoon loge, frontloge, premium loge en VIP loge.
VIP? Wie ben je dan wel helemaal ?
Vroeger had je loge, stalles en parket.
Nu heb je bij sommige circussen diverse soorten loge en dan nog blok 1 tot en met 6.
Je moet verdorie wiskundig geschoold zijn om ze uit elkaar te houden.
Er zijn mensen die de goedkoopste rang kopen en dan stiekem vooraan gaan zitten.
Ik doe het andersom.
Ik koop loge en ga dan stiekem op de tribune zitten.
Een aantal jaren geleden was er bij het Duitse Circus Universal Renz na de pauze een controle en werd ik door twee stevige circusmedewerkers met grof geweld terug gebracht naar de loge.
Persoonlijk heb ik altijd een hekel gehad aan rangen en standen.
In het vliegtuig vraag ik altijd een zitplaats direct achter de business class om tijdens de reis pinda’s naar binnen te werpen.
Bij de spoorwegen heb je nog steeds 1e en 2e klasse.
In het theater is het andersom.
Daar kijken de mensen op het balkon neer op mensen in de zaal.
Ik vind het niet meer van deze tijd waarin geacht wordt dat we allemaal gelijk zijn.
Gewoon wie het eerst naar binnen gaat heeft de beste plaatsen.
Oké vooruit, twee rangen in het circus mag van mij. Stoelen of planken.
Ik zat een keer bij Charles Knie op de tribune en naast mij zat een vrouw met haar kind.
Dat kind zat recht echter een mast. Ze vroegen aan mij of ik wilde ruilen, zodat haar kind het beter kon zien.
Ik zei dat ik het dan minder goed kon zien.
De hele voorstelling keek ze me kwaad aan…
Mensen? Geef mij mijn katten maar.
Minimaal vijftien overdozen met in elke doos twaalf pakken gevulde koek.
