Aan alles komt een eind.
Dit is mijn tachtigste column in anderhalf jaar tijd en ik overwoog twee weken geleden om er mee op te houden.
Ik heb berichten gestuurd naar diverse door mij getroffen personen, waaronder Ron Ronell die met de hele familie uit eten ging en de vlag in stok hees.
Reden is dat ik een beetje boos was op Circusweb en dan met name hoofdredacteur Frens te Kiefte.
Circusweb is het belangrijkste platform in Nederland als het om circus gaat en ik irriteer mij aan het feit dat er te weinig op gebeurt.
Het laatst leek het of ik de enige ben die de zaak draaiende hield omdat ik natuurlijk een enorme schare fans heb opgebouwd met mijn vaak briljante invallen.
Ik ben niet arrogant maar het moest maar eens gezegd….
Kijk, als er eind juni nog steeds geen recensie van Hans Klok and Friends op Circusweb staat, mis je een kans.
Er is weinig te beleven in Nederland en als er dan een grootschalige productie op reis gaat dan moet er gewoon een week na de première verslag van worden gedaan.
Zo ook van Magical, Magic, Harlekino en eventueel de beide Renzen.
Dus heb ik Frens begin juli een in krantenpapier verpakte hondendrol gestuurd met een boze brief er in geprikt.
Na het uitpakken rinkelde direct mijn mobiel en Frens dankte mij voor het geschenk.
Frens heeft het druk met allerlei dingen en soms denk ik dat hij te veel hooi op zijn vork schept. Hij organiseert straattheaterfestivals, boekt voor evenementen, werkt als fotograaf, is Cultuurmakelaar bij een gemeente en doet veel social media opdrachten voor een groot aantal circus- en theaterproducties.
Maar toch…
Als je het Circusweb runt, moeten er wel berichten komen anders haakt de lezer op den duur af.
Frens heb ik leren kennen als een uiterst gedreven mens en niet bang om kritiek te krijgen. Iets wat bij van origine circusmensen vaak ver te zoeken is.
Ikzelf kan ook zeer goed tegen kritiek.
Het gaat het ene oor in en het andere weer uit. Maar ik ben natuurlijk een korte termijn lul.
Een korte termijn-lul is iemand waaraan je direct ziet dat het een lul is zonder dat hij daar enige inspanning voor hoeft te verrichten.
Brengt me eigenlijk op het volgende punt. Deze lul schrijft wel elke week een stukje waar anderen beloofden het te doen.
Ik heb in tachtig keer nog nimmer mijn column te laat ingeleverd. Frens heeft nog nooit moeten vragen waar het blijft.
Waarom zijn er geen anderen die bijvoorbeeld verslagen insturen van hun bezoek aan een circus?
Of circusliefhebbers die een verhaal of column maken.
Eerlijk gezegd zit ik al tijden te wachten op een smakelijk verhaal waar mij de maat eens wordt genomen. Een koekje van eigen deeg laten we maar zeggen…
Natuurlijk kan ikzelf ook recensies schrijven zoals ik over diverse Kerstcircussen heb gedaan maar dat is eigenlijk niet mijn ding.
Ik vind het schrijven van stukjes bezijden de waarheid en met veel peper en zout veel leuker.
Een recensie is betrekkelijk en altijd gezien door de bril van de betreffende schrijver en ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat daar vaak veel vriendjespolitiek bij komt kijken.
Nee, dat is iets voor anderen.
Ron Ronell mag de vlag weer binnen halen, ik ga nog efkes door.
Wel wil ik mededelen dat ik stop met grappen over Ron. Toen ik hem laatst aan de andere kant van het raam van de McDrive zag staan, bedacht ik mij dat mijn invloed op carrières te groot is geworden.
Tot de volgende week!
