De man die een paard optilde, deel 2.
In de vorige twee delen schreef ik over de Renz-jaren, maar in 1983 begonnen De Berdini’s hun eigen circus.
De hele ploeg was het erover eens. Het moest een klein pittoresk circus worden zonder vrachtwagens maar met alleen houten wagens en tractoren. De bedoeling was om toch vooral in Limburg van dorp tot dorp te trekken.
De oude aangeschafte Circus Hoepla-tent werd tot tweemaster omgetoverd en een tiental, vooral van bouwbedrijven afkomstige, houten schaftwagens werden rood geschilderd en voorzien van het bekende Aladdin logo.
Pas vier jaar later in 1987 kwam voor mij de nieuwe kennismaking met het circus.
Na een gezellige circusvriendendag in Steenwijk ging ik met ze mee uit eten en dat was het begin van hechtere banden.
Die jaren, en ik heb het over de laatste van de jaren tachtig, was het circus het meest succesvol.
De beginjaren heb ik weliswaar gemist maar op het moment dat ik er was, waren er veel goed betaalde uitkopen en het gezelschap was voor zo’n klein circus bijzonder hecht.
Janneke en Jolanda waren vertrokken maar de groep was versterkt door de familie Lanza.
En eerlijk is eerlijk: zij waren in die tijd van groot belang.
Carlo Lanza presenteerde de show en deed mee in het clownsnummer.
Hilda deed de paardjes, Mirjam de trapeze en Patrick begeleide op slagwerk de voorstelling.
Er waren voor mij twee redenen om regelmatig te komen.
Ten eerste omdat ik het een leuk en gezellig circus vond.
Maar, ten tweede ook omdat ik ging met Mirella, de dochter van Carlo.
Mijn vriendschap met Carlo duurt tot vandaag de dag voort.
Hij was een onmisbare factor temeer hij regelmatig de boel moest sussen tussen Ben en anderen.
Dat brengt mij direct bij het volgende.
Ben was niet zo sociaal en had ‘meerdere lagen’, om het maar eens te zeggen.
Hij mocht je of hij mocht je niet en dat had niet in de laatste plaats te maken met zijn erotische ideeën over je.
Ik ga op dit onderwerp niet verder in, maar dat deel van zijn persoonlijkheid heeft veel stukgemaakt in zijn leven.
Ben was een allesoverheersende persoon waarvoor eigenlijk iedereen een beetje bang was.
De sfeer werd door zijn humeur bepaald, maar de voorstellingen waren praktisch altijd succesvol zonder dat meningsverschillen of echte ruzies zichtbaar waren.
Behalve als hij echt de pik op je had.
Dan stond hij met een uiterst chagrijnig gezicht voor het gordijn.
Nee, dat was niet professioneel.
Mij mocht hij heel erg, behalve dan dat ik met Mirella ging.
Ben verdroeg geen relaties waar hij zelf geen deel van uitmaakte.
Dan werd de boel behoorlijk bestookt met achterklap.
En toch bleven we enkele jaren goed bevriend.
Als ik er op bezoek kwam, wat vaak wekelijks het geval was, deed ik het openingslied.
De tent stond direct in vuur en vlam dus dat was altijd een mooi begin.
Ik deed dit uiteraard pro deo op één keer na.
Ben had te veel hooi op zijn vork genomen en drie circussen tegelijk verhuurd.
Het eigenlijke circus Aladdin, een show in openluchtmuseum Arnhem en een show in Amsterdam.
Of ik dat laatste wilde doen met mijn kindershow Lachfestijn. “Uiteraard Ben”.
Ik vroeg daar achtduizend gulden voor en later verzekerde hij mij dat ik de best betaalde artiest was die hij ooit had.
