De man die een paard optilde, deel 2
Ben Berdini werd in Rotterdam geboren als Ben Tertoole.
Zijn ouders hadden een bekende speelgoedwinkel maar dat was niets voor hem.
Hij wilde artiest worden en werd dat ook.
Ik leerde hem kennen in 1980 bij het circus van Arnold van der Vegt, maar pas in 1982 ontstond er persoonlijk contact.
Dat was in Delft, de stad waar Circus Renz meestal begon.
De Berdini’s heersten inmiddels over bijna het hele circus.
Naast het halve programma deden zij de publiciteit, de kassa, de personeelskantine en nog meer.
Het leek verdomd wel Circus Ben Berdini.
Ik was amper zestien en trok naar Delft.
Inmiddels was ik al enkele jaren – zoals ze dat noemen – een circusvriend en dit weekend gebeurde er iets bijzonders.
Ik had het er zo naar mijn zin en mocht na afloop mee eten in de kantinewagen.
Daar zat ook een oudere heer uit Delft, ik ben zijn naam vergeten.
Die stelde voor dat ik bij hem mocht logeren, zodat ik het hele weekend kon blijven.
Ik belde naar huis en het mocht.
Echter: Ben vond dat geen goed idee, omdat er over deze man vreemde verhalen gingen laat ik maar zeggen.
Ben en zijn vrouw Janneke lieten mij dus in hun woonwagen overnachten.
Gered door de bel.
Dat weekend leerde ik overigens wel een andere Ben Berdini kennen.
In de kantine stelde Janneke voor om de première in Amstelveen s’avonds te doen.
Er was net besloten om dat jaar uitsluitend nog matinees te doen maar voor de première leek het Janneke een goed idee.
Ben reageerde als een beest.
God, wat ging die man tekeer en zomaar uit het niets.
Hij brulde minutenlang als een hongerige leeuw en dat op een normaal voorstel.
De hele avond bleef de sfeer gespannen.
Hun laatste jaar bij Renz werd er gereisd onder de naam Magic Circus Renz.
Na de pauze was alles in de sfeer van illusies dus eigenlijk deden de Berdini’s dat jaar vijfenzeventig procent van de show, omdat voor de pauze al werd opgetreden als El Hector en De muzikale clowns Bennie Freddie en company.
Voor Ronell die uit een artiestenfamile komt, was dit zijn eerste echte eigen toernee.
Zijn relatie met het circus was erg beperkt.
Hij hield zich erg afgezonderd en hoorde er niet echt bij.
Pas toen De Berdini’s in 1983 waren vertrokken, kreeg Ron zijn eigen muzikale clownsact bij Renz en dat was een zeer verdienstelijk nummer.
Nog één laatste anekdote.
Zo sportief als hij was als het ging om zijn sterke man act, zo onsportief was hij in de omgang met mensen.
Tijdens een snabbel in Spanje had hij de pianist Larino leren kennen.
Hij liet die overkomen om bij Renz te werken, maar de goede man kon wel piano spelen maar geen orgel.
Ben had een hammond orgel geregeld waar Larino niet mee overweg kon.
Het was dan ook niet om aan te horen.
Ben negeerde hem net zolang tot hij uit zichzelf vertrok.
Daarna werd er met cassettebandjes gewerkt.
De tijden dat er bij Renz heerlijke live muziek te horen was waren tijdelijk voorbij.
Met in het bijzonder John Pulman en Hennie Palmen die de jaren ervoor de echte Renz sfeer tot leven brachten.
In 1983 begonnen zij dus hun eigen Circus Aladdin.
Maar ik kwam pas weer ergens rond 1987 in beeld, omdat ik druk was mijn eigen carrière met kindershows op te starten en enkele jaren mijn hobby ‘circus’ op een wat lager pitje had gezet.
De echte vriendschap ontstond dus jaren later met veel ups en downs maar daarover de volgende week meer…
