De man die een paard optilde, deel 1
De komende vakantieperiode ga ik in meerdere delen mijn jarenlange vriendschap met Circus Aladdin met jullie delen. Afgelopen jaar schreef ik hier een boekwerkje over welke reeds is uitverkocht. Ik zal hoogtepunten maar zeker ook de dieptepunten beschrijven, zoals ik die van dichtbij meemaakte.
Circus Aladdin was eigenlijk circus Ben Berdini en starte in 1983.
Deze markante man was onbetwist het middelpunt van dit kleine Nederlandse circus, ondanks dat de directie uit meer leden bestond zoals Frits de Vries en Janneke Hoogendam.
Ter inleiding is het onvermijdelijk een korte voorgeschiedenis aan te halen voordat deze artiesten, ook wel bekend onder de naam De Berdini’s, hun eigen pittoreske zaak begonnen.
Milko Steyvers vertelde tijdens het laatste Kerstcircus Haarlem, in zijn rol van spreekstalmeester, een verhaal over circus Herman Renz met de woorden: “alleen de foto’s zijn er nog” en dat slaat natuurlijk ook op andere circussen zoals in dit geval Aladdin.
De Berdini’s begonnen al in de jaren zestig als duo voor voornamelijk kinderfeesten rondom Rotterdam. Maar na enkele jaren gingen zij het circus in.
Via het Ierse Circus Duffy en het kleine Nederlandse Circus Mariska kwamen zij uiteindelijk jarenlang aan het werk bij Circus Renz van Arnold van der Vegt, de vader van de later beroemde Herman.
Circus Renz had hier vooral eind jaren zeventig veel succes mee temeer er in die tijd weinig Nederlandse circussen waren.
Met publiekstrekker El Hector alias Ben Berdini, die een paard volledig van de grond tilde was de publieke belangstelling zeer ruim.
Ben was een uitermate sterke man en een oudere circusliefhebber weet het zich nog allemaal te herinneren.
Hoe hij al speeksel spugend het paard tussen de twee grote ladders volledig optilde.
Maar eigenlijk deden ze het halve programma bij Circus Renz.
El Hector de sterke man, the great Frederico jongleur, De Berdini’s illusies en Bennie Freddie en company als muzikale clowns.
Een hele prestatie, omdat vaak elke dag of twee dagen werd verplaatst van dorp of stad met steeds twee voorstellingen per dag.
Vandaag de dag een bijna onmogelijke opgave. Maar Nederland was totaal anders in die tijd en een goed aansluitende toernee was eenvoudiger dan nu.
Ook de reclame was anders. Een week vooraf zestig borden om de lantaarnpalen en een stuk in de plaatselijke krantjes was voldoende om rijen voor de kassa te creëren.
De Berdini’s bleven er tot eind 1982.
Dat laatste jaar ontstonden er scheuren in de relatie met Van Der Vegt. Temeer Ben een uitermate overheersende rol speelde en je weleens moest afvragen wie daar bij Renz eigenlijk de baas was…
Wordt vervolgd!
