La cage aux folles.
Even voor diegenen die hun Duits hebben verwaarloosd: een kooi vol gekken.
Dat was het drie weken terug tijdens de circusmiddag in Vogelenzang, georganiseerd door opper-circusvriend Herman Tetteroo.
Ik kwam binnen en dacht direct: Zo, dat zijn mooie circusrekwisieten. Bleken het rollators te zijn. Het zag er grijs van het volk, want het is een uitstervend ras. Dieren mogen niet meer in het circus, maar dit zaaltje zat vol met dinosauriërs.
Vroeger had vakblad De Piste nog 1500 abonnees. Nu – geloof ik – nog circa 350.
Net als het circus zelf verdwijnt het circus zoals het was.
Daar komt iets nieuws voor in de plaats namelijk ‘circus nieuwe stijl’ zoals: variété op festivals en vooral straattheater. Zonder dieren, zonder grote hoeveelheden wagens en vaak in relatief kleine tenten. Daar zal de oude circusvriend aan moeten wennen.
Ik weet dat ik niet door iedereen gewaardeerd word, dus… je kan natuurlijk van alles verwachten op zo’n circusmiddag. Wonder boven wonder louter positieve reacties op wat ik hier nu bijna een jaar schrijf op Circusweb.
Mijn boksbeugel had dus niet mee gehoeven.
Op de kop af slechts één vervelende persoon.
Op een groep van circa zestig mensen dus te verwaarlozen.
Maar wel een hele vervelende en ook nog luidruchtig.
Zo’n middag bestaat uit wat dia’s, een stoffig filmpje en wat interviews die Herman overigens zeer verdienstelijk voor zijn rekening nam.
Een paar acts op het podium, waarbij Sylvia Schuyer er duidelijk uitsprong. Een optima forma vakvrouw die magic combineert met prachtige vertellingen. En daar hou ik zo van, een mooie stem met een mooi theatraal optreden. De meeste mensen deze middag, kennen haar alleen als spreekstalmeester bij Kerstcircus Ahoy maar deze vrouw zou een avondvullende show kunnen dragen.
Domper op de middag was voor mij die ene lullo die maar interessant deed en niet mijn grootste vriend bleek.
Zo’n kerel die alles beter weet en mij wel even belachelijk wilde maken.
Omdat ik al jaren niet meer op dit soort dagen kom heb ik vele oud-bekenden gesproken na tussenkomst van soms wel dertig jaar.
Ik heb daar enorm van genoten en ga mij toch weer wat fanatieker bezig houden met dit soort bijeenkomsten. Immers: ook IK ben zo’n dinosauriër, wel te verstaan een stegosaurus want ik heb akelige stekels.
Henk van de Berg heeft mij zowaar weer lid gemaakt van de Club van Circusvrienden. Dus nu heeft De Piste weer 351 lezers.
Jammer dat dan één halve gare je middag probeert te verzieken. Er is er altijd wel één die denkt leuker te zijn als ik.
Iets wat natuurlijk haast onmogelijk is.
Voor de zekerheid had ik een lijfwacht meegenomen van het bureau ‘Eerst Slaan Dan Praten”. Het bleek niet nodig, maar deze persoon is nu wel een aspirant circusliefhebber.
Hij vond het allemaal prachtig en gaat binnenkort door de ballotage heen.
Noem één Nederlands circus en je bent officieel beëdigd.
Oh ja, die ene vervelende vent, die klier, die betweter, die lullo, dat uilskuiken, dat serpent. Dat was ikzelf.
Tot de volgende keer!
