Ik zoek een nieuwe pispaal.
Het gaat niet goed met mij, want er is iets rampzaligs gebeurd.
Iets waar elke columnist slapeloze nachten van krijgt en in de diepste depressie doet zinken.
Schrijvers als ik hebben een pispaal nodig om te gebruiken bij het leuk zijn.
Een lijdend voorwerp dat afgebrand kan worden of op zijn minst voor lul gezet kan worden. Dat doet het altijd goed bij lezers. Vooral stiekem lachen en dan natuurlijk wel zeggen dat het weer een schande was als ze het betreffende slachtoffer spreken.
Ja, Borm kent de mens.
Ik kom terzake. Mijn pispaal Robert Ronday is in rook opgegaan. Ik heb hem afgelopen week tijdens de Circuskringmiddag in Vogelenzang aangesproken en ben 180 graden omgekeerd. Dat kan soms namelijk bij mij met één enkele blik of beweging.
Robert en ik blijken iets gemeen te hebben. Ik heb enkele jaren geleden het grootste miniatuur circus Krone ter wereld gekocht bij de zoon van de overleden bouwer. Dit circus bestaat uit 110 handgebouwde schaal één op vijftien Krone wagens.
Tien jaar bouwwerk tot in detail aan toe.
Ik heb dat zelf uitgebreid met tractoren, vrachtwagens en dieren. Het neemt een ruimte in van honderd vierkante meter. Robert heeft het andere circus van dezelfde bouwer overgenomen namelijk Strassburger met hetzelfde formaat.
En nu komt het.
Hij vertelde mij dat hij toen hij het ophaalde totaal niet wist dat het zo groot was en deed mij voor hoe hij beklemd tussen de wagens in zijn auto terug reed. Met een prachtige lach op zijn gezicht.
En toen was ik om.
Ik zag ineens een totaal andere Robert dan ik al dertig jaar voor ogen heb.
We spraken nog wat en ineens had ik het gevoel dat ik eigenlijk langer met hem wilde spreken, maar Herman Tetteroo claxoneerde dat we moesten opschieten.
Na afloop ging een groep – inclusief uw geliefde schrijver – namelijk naar de Chinees. Ik vond dat echt zeer sympathiek van Herman want de entree van die dag was slechts vijf eurootjes. Na afloop bleek dat we het allemaal zelf moesten betalen.
Herman wat ben jij een boefje (haha), maar het was misschien te mooi om waar te zijn en ik word graag opgelicht dus dat kwam goed uit.
Ik heb nooit onder stoelen of banken gestoken dat Robert een zeer aangename spreekstalmeester is en een kundig circusman, maar nu vind ik hem opeens aardig en dat is funest voor een azijnpisser als ik.
Ik ben mijn pispaal kwijt.
Met Ron Ronell ben ik eigenlijk ook wel klaar, dus: er heerst paniek in de tent!
Wie oh wie voelt zich belangrijk genoeg om in de voetsporen te treden van eerder genoemden?
Ik kan je maken en breken. Ik maak je voor vijftig euro per vermelding en breek je voor de helft. Ik zie de CV’s graag tegemoet!
Tot de volgende keer.
