Weemoed.
Bij het schrijven van mijn nieuwste werk ‘Tachtigers’ – over Nederlandse circussen in die jaren – heb ik zo nu en dan een klein traantje moeten wegpinken. Circusliefhebbers van toen hoef ik niets uit te leggen.
Voor mij begon het allemaal in 1980 op wat incidentele circusbezoeken met mijn ouders na.
Ik zag een kortingsbon van een knaak in de TROS Kompas voor het spiksplinternieuwe ‘Circus Bassie en Adriaan’. De première was in Haarlem en ik was daarbij. De allereerste voorstelling van het meest succesvolle circus dat jaar.
Het goot van de lucht en mij staat nog helder voor ogen dat de toen nog jonge Joop van den Ende in zo’n geel oliepak om de tent liep te rennen. Dit circus was echt af.
Naast de prachtige show met zeer veel dierennummers had ome Joop het helemaal voor elkaar qua showelementen.
Zowel bij de opening als in de finale: alle artiesten in schitterende revuekostuums. Joop wist hoe het moest; hij deed immers al een jaar of acht grote revue’s met André van Duin.
Op het moment dat ik deze column schrijf, ruik ik gewoon de geur van toen weer. Soms lijkt het of elk circus zo zijn eigen geur en atmosfeer had. Het was er allemaal: olifanten, paarden, kamelen, roofdieren, zeeleeuwen, chimpansees en kozakken.
‘Bassie en Adriaan’ was werkelijk circus in optima forma.
Dat eerste jaar van het nieuwe decennium was het drukste circusjaar ooit in Nederland. Er reisden drie grote nieuwe circussen, vijf behoorlijk al bestaande en Circus Krone kwam ook nog eens op bezoek!
Uiteindelijk werd ik door Johnny Boltini volledig circusliefhebber. Ik zat urenlang in zijn mobiele circusmuseum, dat met Circus Holiday op reis was. Holiday was ook een nieuwkomer evenals het enorme circus van Sjoukje Dijkstra, dat helaas maar één maand bestond.
De daarop volgende jaren ging ik misschien wel vijftig keer per jaar naar voorstellingen. Maar… ook mijn interesse in theater was groot. Ook daar zat ik meerdere keren per week.
Ik bouwde een eigen artiestencarrière op met mijn kindershows en daarna onder meer een van Nederlands grootste verhuurbedrijven van entertainment materiaal. Met ruim tachtig man personeel en dat bijna dertig jaar lang met vier filialen.
Met alle mensenkennis gecombineerd met alle herinneringen ben ik in een rustig vaarwater terecht gekomen en schrijf ik graag.
Onder het genot van een paar glazen whisky en wat sigaartjes trek ik hele nachten door wat de afgelopen maanden heeft geresulteerd in nu al drie boekjes; ‘Clowns van strontvervelend tot retegoed’, ‘Help ik ben circusfiel’ en ‘Circus, variété en ander snoepgoed’.
Ook bracht ik twee uitgebreide collector boxen uit: ‘Ben Berdini: De man die een paard optilde’ en nu dus ook ‘Tachtigers’ met 14 boekjes.
Vandaag allemaal te verkrijgen op de ‘Circuskringmiddag Duin en Bollenstreek’ in het Dorpshuis te Vogelenzang.
Misschien ben ik vandaag ietwat aan de serieuze kant maar het kan niet altijd feest zijn…
Tot de volgende keer!
