Clowns en illusionisten hoeven niets te kunnen.
Jongleurs moeten jarenlang oefenen om de top te bereiken en ondanks dat vele oefenen is de top voor weinigen weggelegd.
Dit geldt ook voor draadkunstenaars, vliegende trapeze artiesten en nog een hele reeks veel oefening vragende circusartiesten.
Dit geldt niet voor clowns en illusionisten. Die kunnen niets. Illusionisten maken gebruik van vernuft door anderen gemaakte apparatuur. En het is vervolgens niet meer dan kastje open en kastje dicht. Het applaus zou meer moeten gaan naar de bedenker van de illusie dan de uitvoerende artiesten. Deze uitvoerende artiesten moeten er alleen een beetje goed uitzien en een paar danspasjes toepassen. Een windmachine en wat speciale vuureffecten maken het spectaculair.
Bijna iedere goed uitziende jongen of meisje kan met een dikke portemonnee een dijk van een illusie-act neerzetten. Want één spectaculair apparaat kost al snel een duizendje of tien. Nog steeds een koopje in vergelijking met een artiest met vier olifanten die een half miljoen per dier kosten.
Het ergste bij illusionisten vind ik de magische gebaren. Alsof ik moet geloven dat het daardoor komt…
En dan clowns.
Een ieder die mij kent weet dat ik er een gruwelijke hekel aan heb. Nee, niet aan de echte clowns die het publiek konden vermaken, zoals de vroegere Rastelli clowns en Les Rossyan. In Nederland Los Ginos, de Fernandos en the Shepperds.
Nee, de clowns die hulp van het publiek nodig hebben en dat zijn er tegenwoordig nogal wat. Van die vervelende klieren die vandaag de dag ook nog eens vijfenveertig minuten aanwezig zijn in de show.
Niks ten kwade van die paar clowns die deze discipline echt verstaan maar die zijn op één hand te tellen. De rest is gewoon strontvervelende shit. Vaak de jongste zoon van de directeur.
Clown ben je of ben je niet. Daar moet je voor geboren zijn en het is niet aan te leren.
Alle overige circusdisciplines zijn aan te leren met dien verstande dat de één een betere performance heeft dan de ander.
Tot de volgende keer.
