Weinigen weten dat ik parttime psychiater ben.
Ik ben een mensen-mens en bestudeer al vanaf jongs afaan de psyche. En ik ben een goeie.
Ik help mensen die helemaal in de knoop zaten weer graag op de rails.
Afgelopen week verliet een patiënt juichend mijn praktijk. Hij riep: “gisteren stond ik op de rand van de afgrond maar nu ben ik een stap verder”.
Het toeval wil dat ik een maand of twee geleden een man op de sofa kreeg die beweerde een clown in het circus te zijn geweest.
Hij kwam – ik meen – uit Den Haag, ik zou het mijn assistente moeten vragen.
Het gesprek begon over koetjes en kalfjes. Hij vertelde over zijn zus en over zijn zwager en over zijn neefje die momenteel veel succes als goochelaar heeft, geloof ik. Allemaal artiestenverhalen en het was best vermakelijk.
Zijn zus was trouwens mee, die zat gezellig in de wachtkamer te roddelen met mijn duurbetaalde medewerkers.
We hebben daar achteraf in de koffiekamer nog zo om gelachen. Maar goed, ik weet het: er is een beroepsgeheim. Daarom vraag ik met klem het niet verder te vertellen. Ik ontken alles.
De clown lag op mijn riante sofa en klaagde er op los. Over de belasting, over andere artiesten die niks konden en waarom hij zo weinig gevraagd werd om op te treden. Het is dan mijn taak om zo’n gesprek te analyseren en zo’n man op te beuren.
Maar mijn patiënt was rond de zestig en dan valt dat niet mee. Dit soort laat zich weinig vertellen.
Ik opperde dat hij misschien iets moest doen aan zijn repertoire waarop hij zei; daar ligt het niet aan, ik doe al veertig jaar hetzelfde. Ik opperde om misschien eens te vernieuwen maar de goede man wilde er niets van weten. “Niks vernieuwen”, brieste hij. “Wat goed is, is goed”.
Hij werd zelfs wat agressief en dreigde met twee kamelen langs te komen die wel even voor mijn deur zouden schijten.
Ik suggereerde dat misschien deze houding het probleem was, waarop hij nog bozer werd!
“Tja, ik ben bang dat ik u niet kan helpen”, was zo’n beetje het laatste wat ik kon zeggen. Hij vetrok woedend mijn praktijk met zijn zus en zijn kamelen.
Sommige mensen willen niet geholpen worden omdat ze alles al weten. Maar waar komt dan het gezegde vandaan “je bent nooit te oud om te leren”.
Op deze column wordt waarschijnlijk gereageerd door anonieme lieden die mijn columns geen geschikte bijdrage vinden aan deze elite site. Maar… clown ben je of ben je niet.
Tot de volgende keer.
