Naarmate de jaren jaar tellen, kom je vaker op begrafenissen dan op bruiloften. Sjoukje Dijkstra overleed tien dagen geleden, op 2 mei 2024.
Ik was goed bevriend met wijlen haar echtgenoot Karl Kossmayer en trad als vijftien jarig jochie op in zijn circus in het dierenpark Wassenaar, begin tachtiger jaren.
Ze hadden moeilijke jaren achter de rug nadat in 1980 al het spaargeld was opgegaan aan hun circusavontuur met Carl Althoff. Het circus ging na één maand al op de fles.
Gelukkig was ik een van de weinigen die het kon navertellen, want ik bezocht het prachtige circus twee keer.
Imposant, groots en kwalitatief met een van de beste programma’s die Nederland ooit kon aanschouwen in een Nederlands tentcircus.
Een paar jaar na de deceptie werd de familie Kossmayer gevraagd door de familie Louwman om een circus te organiseren in hun toentertijd bekende dierentuin. En ik stond daar dus als jong knaapje mijn goochelkunsten te verrichten.
Sjoukje was daar natuurlijk ook bij en opende elke voorstelling met haar bescheiden persoonlijkheid de show, die bestond uit de diverse dierennummers van Karl en leden van de circusschool Joe Andy.
Ik trad er in het weekend op als gastartiest, omdat ik doordeweeks op school druk was met niks doen.
In latere jaren hebben we elkaar regelmatig ontmoet bij mijn eigen producties, vooral in de theaters.
Hij was idolaat van mijn kindershows en Sjoukje was altijd aan zijn zijde.
Makkelijk zal ze het niet altijd gehad hebben, want Karl was een dominante man maar…. eerlijk.
Ik heb hem in ieder geval altijd erg gemogen.
Sjoukje was natuurlijk een stuk jonger en het is dan min of meer logisch dat je vroeg weduwe wordt.
Ze is zich erg gaan bezighouden met de circuscarrière van haar dochter.
Het word steeds stiller hier beneden. Mensen om wie je geeft verlaten de aarde en dat gaat steeds meer in een rap tempo.
Tot ikzelf ook een keer het loodje leg.
Ik hoop vele van hen dan terug te zien, maar er op rekenen doe ik niet…
Tot de volgende keer.
