Kerstwintercircus Eindhoven begint jachtig, maar de echte schoonheid zit in de verstilling, zoals bij Sergiy en Vlad
Met sprongen, salto’s en flikflakken – voorwaarts, achterwaarts – rennen de acrobaten van The Kings Fasttrack over de lange mat in de piste van het Kerstwintercircus. Vlak voor de tribune keren ze om en maken een nieuwe reeks salto’s. En mocht de toeschouwer niet weten in welke stad dit circus is dan geven de T-shirts van de artiesten van de artiesten uit Kazachstan het antwoord: PSV staat erop gedrukt.
De sprongen zijn hoog, het tempo van deze act ook. Het achtkoppige orkest onder leiding van Artur Palusz voert de snelheid nog meer op.
Duo High Tension. (Foto door: Arjan van der Dussen)
Zo’n vaart, meteen aan het begin van een twee uur durend circus, dat is toch niet vol te houden? Niet voor de artiesten, niet voor de toeschouwers op de tribune. Maar na de pauze is er iets meer rust en verstilling, dat komt de show ten goede. De acts zijn dan verfijnder, uitgebalanceerd én verbluffender, met als hoogtepunten de aerial pole act van Sergiy en Vlad uit Oekraïne en de eenwieleract van de Zweed Erik Ivarsson.
Het Kerstwintercircus in het Parktheater in Eindhoven is dit jaar voor de 52ste keer. Negen dagen op rij, maar liefst zeventien voorstellingen met acrobaten en clowns uit elf landen. Onder hen ook de Amerikaanse contorsioniste Daniella Quiroga. Zij is de achtste generatie in een circusfamilie en naar verluidt is ze geboren in een trein van circus Ringling Brothers. Haar ouders waren eveneens artiesten en reisden met dat circus van stad naar stad.
Daniella Quiroga. (Foto door: Arjan van der Dussen)
Dochter Danielle toont in het Kerstwintercircus een subtiele, geavanceerde evenwichtsact, steunend op twee handen, vaker nog op één hand. Magistraal en erg verrassend is het slot waarbij ze een pijl en boog tussen haar voeten klemt en met de benen verticaal in de lucht, het lichaam gestrekt, een ballon stuk schiet.
Het Kerstwintercircus staat niet in een tent, maar is thuis in het theater met artiesten op het podium en het overgrote deel van het publiek in de zaal. Toch is de sfeer van het klassieke circus tot in detail nagebootst. Uiteraard met een piste, aan weerszijden daarvan, ook op de bühne, tribunes en loges, boven de entree een groot orkest en als aankondiging voor wat later komen gaat: een installatie voor de trapeze-act.
Er zijn gekleurde lampen, kroonluchters, popcorn en de circusbeleving begint al voordat het publiek de zaal ingaat. In de foyer staat een draaimolen en ligt een luchtkussen in de vorm van een circuspiste.
Terug naar Sergiy en Vlad, de luchtacrobaten uit Oekraïne. De verticale paal waaraan ze hangen, waar ze in klauteren en in bewegen staat niet op de vloer, maar hangt aan een kabel en zwiert door de lucht. De twee hangen verticaal en horizontaal aan deze paal, vaak met zijn tweeën tegelijk, en ze bewegen synchroon, dansend, krachtig en subtiel tegelijk. De act begint met de muziek van het ballet ‘L’après-midi d’un Faune’, gecomponeerd door Claude Debussy. Het is schoonheid én klasse wat Sergiy en Vlad tonen. Het is ook van korte duur. De act is snel voorbij.
Sergiy en Vlad. (Foto door: Arjan van der Dussen)
Net als Daniella Quiroga en Sergiy en Vlad treedt ook Erik Ivarsson met zijn eenwielers na de pauze op. Solo en met fietsen van allerlei formaten, vooral steeds hoger, maar ook een mini-fiets, toont hij in een rustig en gedegen opgebouwde act zijn kwaliteiten. Hij rijdt rondjes op zijn fiets alsof hij ‘s morgens meteen uit bed op de eenwieler klimt, zijn tanden gaat poetsen en er de hele dag niet vanaf komt. En hij blijkt ook te jongleren, balancerend op een hoge eenwieler, ballen op zijn kin en voorhoofd, een hoepel draaiend aan zijn voet en met zijn handen werpt hij ringen de lucht in.
Erik Ivarsson. (Foto door: Arjan van der Dussen)
Een act heeft er soms baat bij dat die een keertje mislukt. Soms spelen de artiesten daarmee om de spanning op te voeren, zo lijkt het in ieder geval.
Evenwichtskunstenaar Washington Silveira uit Brazilië is erg handig met de rola bola. Een cilinder met een plateautje erop, hij stapt er met groot gemak bovenop. Iets later balanceert hij op drie cilinders met een plateau, zelfs op vijf. Hij kondigt aan om een toren te bouwen van negen cilinders, wisselend liggend en rechtop. De eerste keer gaat het mis. Hij valt er af. Dat het de tweede keer wel lukt, maakt de act juist bijzonder. Het werkt uitstekend bij het enthousiaste publiek, gezinnen en families, in de zaal.
Washington Silveira. (Foto door: Arjan van der Dussen)
Ook bij de Italiaan Michael Zorzan gaat het mis als hij met vijf diabolo’s tegelijk wil jongleren. Twee keer zelfs. De derde keer houdt hij ze wel allemaal in de lucht. De spanningsopbouw is uitstekend.
Deze jongleur is gekleed in een keurig pak en draagt bij binnenkomst een koffer. Hij moet zich melden bij de gate, zo blijkt uit een stem uit de intercom, maar hij mist zijn vliegtuig. Als hij de koffer opent, zitten daar zijn diabolo’s in. Het in een theatrale vorm. Michael Zorzan lijkt goed te hebben gekeken naar de ontwikkelingen in het meer theatrale, hedendaagse circus.
Bij Flying Henriquez uit Chili, een gezelschap dat werkt met de vliegende trapeze, zit het deze dag (vrijdag 27 december) iets minder mee. De acrobaten vliegen hoog boven het podium door de ruimte, worden opgepikt door de vanger en weer terug geslingerd naar hun trapeze. Twee acrobaten vliegen vlak na elkaar en passeren elkaar hoog in de lucht.
Het hoogtepunt is een driedubbele salto in de lucht, maar die gaat deze keer mis, ook de tweede keer valt de acrobaat in het net. De vanger tast net mis. Niet erg. Ook imperfectie is aangenaam om naar te kijken. Het smeedt een band tussen artiest en publiek. Met een warm applaus tonen de toeschouwers waardering en steken de acrobaat een hart onder de riem.
En er gaat een taart in het gezicht. Blijkbaar is dat onvermijdelijk in het klassieke circus. Het is onderdeel van de sketches van de Britse clown Emilion Delbosq. Hij is onder meer kok in een restaurant, vaart romantisch in een bootje en is regisseur bij opnamen van Star Trek. Hij lacht hard om zichzelf en om zijn publiek, want sommige toeschouwers krijgen een rol in zijn acts. Zo speelt een man Darth Vader, een ander is regieassistent en een vrouw is zijn date in het roeibootje. Het is onderhoudend, maar niet meer dan dat. Dat een man uit de zaal zijn rol als Darth Vader niet goed begrijpt en dus verkeerd invult is hilarisch.
Emilion Delbosq. (Foto door: Arjan van der Dussen)
De acts in dit Kerstcircus zijn van goed niveau, vaak erg goed, dat is nog het best zichtbaar als de optredens zorgvuldig zijn opgebouwd.
Wat een goede match is dat circus én kerst, dat hebben ze bij het Parktheater in Eindhoven goed begrepen.
