2010: In het hart van hooligancity
AMSTERDAM – Het kan bijna niet uitblijven. De connectie tussen het Amsterdams Stadscircus en De Leeuw Circusevents wordt steeds meer geconsolideerd. Bedrijven, welzijnsorganisaties en woningbouwverenigingen weten mijn bedrijf steeds beter te vinden. Een soort hufterproof circusworkshop kunnen ze krijgen. Circusstuf jatten of vernielen, het betrokken stadsdeel krijgt de rekening. Het is relaxed workshops geven midden tussen de dranghekken die vrolijk versierd worden, bewakingsambtenaren en andere alerte types. Ik doe wat ik doe, en ondanks de hectiek leer ik me te concentreren op de dingen waarbij ik mezelf in de picture zet. Zo is er in Amsterdam tijdens Koninginnedag op Plein 40-45 een band van Turkse, Marokkaanse of andere afkomst, met swingende muziek. Ik zie er meteen een toepassing op, om op die tropische klanken een hoelahoepworkshop te fabriceren.
Hoelahoep
Gewapend met 20 hoepels ga ik aan de gang, en zowel de marok moeders als dochters wulpsen zich te pletter op de hitsige muziek. Terwijl ik het voordoe voel ik mijn jeans zakken tot onder onderbroekenniveau. Gelukkig heb ik een clownspak met bretels er overheen aangetrokken, want anders was ik voor de zoveelste keer mijn broek verloren. Ik val kilo’s af door dat gehoepel en heb sinds de bevalling van mijn zoon Siep (35) weer een apetijtelijk figuur. Heel corpulent Nederland zou aan de hoelahoep moeten gaan. Ik voel me per swing slanker worden. En ik vind het heerlijk om lekker te spelen met mijn circusdingen te midden van allerlei bewonderaars, tenslotte ben ik onder al die kennismakers gewoon de beste. Spelen en nog betaald worden ook. Ook op Koninginnedag wil ik daar wel garant voor staan.
Einde oefening
Mijn dochter Mari vindt het minder, die wordt op een gegeven moment totaal gemarokkaniseerd en bekogeld door de eigen ballen. Drie bijdehante gasten voeren een catch me as you can uit met een paar jongleerballetjes, handelswaarde 3 euri per stuk, en er gaan twee van mijn medewerkers van door t lint. Ik ga eerst elders de boel redderen voordat ik probeer in te grijpen, en als ze daar niet op een normale manier op reageren wordt de security ingeseind. Einde oefening, goeden moeten onder de slechten lijden, arena ontruimd en mooi voor ons, want we waren zo ongeveer al helemaal aan ons eind. Mooie Koninginnedag en na al die vooraf-terrorverhalen over de omgeving waar we moesten werken is mij alles nog meegevallen. Volgende maand doe ik het weer daar, en dan heb ik bovendien die fantastische BIC cursus weer gehad met het onderwerp “kids die niet te hanteren zijn”. Ik duik nu vier dagen onder in t Rotterdamse en dan weer een stuk wijzer! Rotterdam Circusstad, here I come.
Naschrift: Ik heb het jaar daarop moeten werken zonder mijn vaste assistente Mari, die voor geen goud meer meewilde naar Amsterdam. De laatste 2 jaar was ze er gelukkig weer bij, en er is nooit meer wat geks voorgevallen.
