Dierenwelzijnskalifaat in Nederland?
Belangrijk bij de recente beantwoording-kamervragen-over-ontwerpbesluit-verbod-wilde-dieren-in-circussen door de regering over het circusverbod is hoe de staatssecretaris inhoud geeft aan de belangenafweging zoals die verbonden is aan het gebruik van de ‘intrinsieke’ waarde en ‘integriteit’ van het dier. Temeer omdat zij deze voor een belangrijk deel laat afhangen van het publieke beeld zoals deze wordt gecreëerd door dierenbeschermingsorganisaties als de Partij voor de Dieren, Stichting AAP, Wilde Dieren de Tent Uit en de stichting Vier Voeters.
In theorie lijkt dit in democratisch opzicht mooi en is er niets mis mee, ware het niet dat hierbij klakkeloos wordt uitgegaan van het idee dat het publieke beeld dat deze organisaties willens en wetens oproepen overeenkomstig de werkelijkheid is. De politieke en commerciële belangen en het vertekende publieke beeld dat hiervan het gevolg kan zijn, wordt nu met alle gevolgen van dien volledig buiten beschouwing gelaten.
Campagne instrument
Het is maar de vraag of het terecht is dat de overheid over de opvang van circusdieren praat met organisaties die al jaren de opvang van circusdieren weigeren als campagne instrument – tenzij de dieren in beslag genomen worden en de overheid gedwongen wordt om voor de opvang van deze dieren te betalen. Niet omdat zij daar in werkelijkheid geen plaatsen voor willen of kunnen opofferen, maar omdat zij daarmee het circus zouden helpen de kooi leeg te krijgen opdat de dompteur weer nieuwe dieren zou kunnen inkopen voor een nieuwe act. In werkelijkheid een schoolvoorbeeld van een groeiende tendens van het politiseren van dierenleed ten koste van het verbeteren van dierenwelzijn zelf. Want waar zijn al die door de ‘heilige huisjes’ van vandaag geweigerde dieren al die jaren gebleven? Met name de dieren afkomstig van de zogeheten rotte appels in de sector. Waar zijn deze dieren uiteindelijk terecht gekomen? Bij de handel, de illegale handel, de preparateur, of erger nog?
Schending van vertrouwen
Een voor het verbeteren van dierenwelzijn voor circusdieren de afgelopen 10 jaar een catastrofaal beleid en schending van vertrouwen van donateurs en de Nederlandse samenleving met ernstig verborgen dierenleed als belangrijkste gevolg.
Waarbij de vraag zich dan ook opdringt of de middelen die deze organisaties hanteren het doel dat hen door de samenleving in vertrouwen is toebedeeld inmiddels volledig voorbij zijn geschoten?
Dierenwelzijnskalifaat
Belangrijkste probleem voor nagenoeg alle dierhouders en de gehele dierenwelzijnssector in Nederland is dat de nietsvermoedende burger deze gang van zaken zelden via het publieke platform ter overweging wordt aangeboden. Simpel omdat men het risico van de spinoff effecten die dergelijke geluiden met zich meebrengen niet voor lief wil nemen. Alsof de betreffende dierenbeschermingsorganisaties hantering van het begrip dierenwelzijn tot kalifaat hebben uitgeroepen, waarbij verzet ertoe leidt dat de ‘ongelovige’ maatschappelijke, financiële en persoonlijke vernietiging te wachten staat. En wat dit laatste betreft: het heeft er alle schijn van dat het dierenwelzijnskalifaat onze politici, ambtenaren en journalisten keurig in de hand heeft, mensen die betaald en vertrouwd worden om ons democratisch proces van de benodigde transparantie te voorzien!
