Clown zwerver trekt rond in België met “Help me”

Catherine Makereel schreef de volgende treffende recensie in het tijdschrift C! RQ’ over dit stuk in Brussel. Circusweb neemt het even letterlijk over. 

 

Wat is meer symbolisch, wanneer je kunst op straat beoefent, dan om een ​​show op straat te doen? Welke betere ambassadeur dan de acrobaat, toegewijd om zichzelf kwetsbaar te maken op het circuit, de daklozen op te roepen, veroordeeld tot een onzeker leven op de stoep?

Deze afgezant van een bepaald soort is de Argentijnse Juan Cersosimo. Deze clown-zwerver steekt de mouw uit, uiteindelijk is hij degene die ons rijker maakt aan het einde van de show. We moeten toegeven dat we eerst twijfelden aan de goede smaak van dit hele verhaal. Terwijl hij aankomt in een cul de jatte, een prothese speelt die slecht met de leeggelopen band sleutelde, lachen we onvermijdelijk een beetje geel. Hoe de spot drijven met drama’s die we ergens anders kennen? In een gebrabbel Frans, getint met een accent dat onbewust verwijst naar de Roma, probeert onze bedelaar ons te nemen door de gevoelens en uiteindelijk het publiek te bedriegen met zijn juwelenjunk.

Zonder scrupules leent hij een paar toeschouwers om foto’s te maken of, veel erger, begint geld te stelen in de kom van een vriend van tegenspoed, onder de half vermakelijke kreten van het publiek. We zijn dan serieus sceptisch over het idee om donkere clichés te gooien over een bepaalde ellende die uit de oosterse landen komt. Vervolgens verandert de toon onmerkbaar. Onder zijn sjofele dekking, blijkt de ellendige buur, gezakt op een openbare bank, een heel vertederende marionet te zijn, en onze vileine bedelaar stelt uiteindelijk vraagtekens bij de collectieve onverschilligheid jegens de kansarmen.Tussen de kneepjes van acrobatisch fietsen, – vleugje circus in een show die vooral met het straattheater flirt, maakt Juan Cersosimo vooral ons hartje met deze ontmoeting tussen twee zwervers, de jonge en dynamische,

Gemaakt door Valentin Perilleux, kan de pop rafelig zijn, het geeft een tederheid in goud af. Op het Che Cirque-parcours komen de accessoires uit de vuilnisbakken, de nummers zijn gemaakt met stukjes karton, de poëzie duwt de tussenruimtes van het trottoir en het is juist deze kunst van kleine dingen die een groot geheel maakt. Net als het einde, waar een eenvoudig spel over de woorden het hele nummer van de show samenvat. Een beetje hulp in deze wereld van pesters. 

 

http://www.checirque.com/event/agenda