Hoe vaak gebeurt het dat een circusvoorstelling zich evenveel afspeelt tegen de skyline van kantoorgebouwen als op de speelvloer zelf?
Bij Reclaim van het Belgische Théâtre d’Un Jour, te zien op het Circusstad Festival 2025, ontstond een onverwacht en fascinerend contrast. Terwijl op de achtergrond vanaf megagrote posters filmhelden vanaf de gevel van Pathé naar het Schouwburgplein loerden, ontvouwde zich een ritueel dat eeuwenoud aanvoelde: ruw, ambachtelijk en intens menselijk. Twee werelden kusten elkaar — het massaal commerciële en het spiritueel fysieke — en dat werkte verrassend goed.
Reclaim van Théâtre d’Un Jour. (Foto door: Jona Harnischmacher)
De voorstelling begon met een schok: acrobaten, gehuld in kadaverachtige wolvenmaskers, kropen en gromden dierlijk door het publiek. Geen klassieke opbouw of warming-up: Reclaim greep de toeschouwer bij de keel vanaf seconde één. En dat op een plein zonder tentdoek dat beschutting of afstand biedt. Alles lag open, en dus ook de emoties. Die waren intens.
Reclaim van Théâtre d’Un Jour. (Foto door: Jona Harnischmacher)
Tonen en tegenstellingen
De operazangeres Blandine Coulon was een baken van helderheid. Haar stem sneed loepzuiver door het rumoer van de stad heen. Ze zong klassieke aria’s als Bachs Erbarme dich met zoveel beheersing en kracht, dat het plein leek stil te vallen. Alsof haar stem tijdelijk de overhand kreeg op de stedelijke chaos.
Reclaim van Théâtre d’Un Jour. (Foto door: Jona Harnischmacher)
De rauwe schoonheid van de voorstelling werd echter bij momenten onderbroken door iets wat voor sommige bezoekers een harde noot was om te kraken: het vele en felle geschreeuw. Het gegil ging dwars door merg en been — niet gespeend van theatraal nut, maar in de akoestische galm van het plein ook simpelweg… onaangenaam. Het haalde je uit de beleving, duwde je tijdelijk op afstand. Deze recensent (die een ENORME hekel aan geschreeuw en gegil heeft) merkte dat het lastig was om daarna weer volledig terug te keren in de sfeer van de voorstelling, hoe indrukwekkend en oprecht die verder ook was.
Reclaim van Théâtre d’Un Jour. (Foto door: Jona Harnischmacher)
Overgave en vertrouwen
Wat bleef, was het vermogen van de voorstelling om betekenis te geven aan fysieke handelingen. Eén moment beklijfde in het bijzonder: wanneer een oudere vrouw uit het publiek via de ruggen van acrobaten omhoog klimt en eindigt op de schouders van een ander. Geen stunt, geen effectbejag — puur vertrouwen. Zelden was een beeld zo eenvoudig én krachtig.
Daarmee raakte Reclaim aan een belangrijke boodschap, zonder die letterlijk uit te spreken: een betere wereld begint bij vertrouwen. Dat vertrouwen werd gaandeweg tastbaarder in het spel van de acrobaten, hun zorg voor elkaar, het contact met het publiek, de gedeelde ruimte. Zelfs de pop die als symbool voor het kind en de toekomst door de voorstelling werd gedragen, kreeg langzaam een beschermende plek.
Reclaim van Théâtre d’Un Jour. (Foto door: Jona Harnischmacher)
Conclusie
Reclaim is een voorstelling die niet iedereen met hetzelfde gevoel zal verlaten — en juist dat maakt het waardevol. Het is confronterend en troostrijk, wild en teder, ongemakkelijk en meeslepend. Door het buiten te spelen in de stedelijke drukte, werd het contrast versterkt en kwam de symboliek extra hard binnen. Een indrukwekkend voorbeeld van waar hedendaags circustheater toe in staat is, en een terechte keuze binnen de programmering van Circusstad Festival — zeker voor wie het publiek van morgen wil bereiken.
