Kerstcircus Haarlem heeft zijn naam veranderd in ‘Wintercircus Haarlem’. Waarschijnlijk in navolging van Lidl waar kerstbrood voortaan ‘winterbrood’ heet.
Dit om bepaalde doelgroepen niet voor het hoofd te stoten.
Daar ga ik dus niet meer heen.
Het is december en de zakkenvullerij is weer begonnen.
Ja lieve mensen, met Kerstcircus vallen duiten te verdienen.
Daar heb ik niks op tegen, maar waar ik wel wat op tegen heb is: de uiterst hoge entreeprijzen als je rechtstreeks tickets koopt.
Verdubbelde prijzen om de consument via ticketveiling etcetera het gevoel te geven goedkoop uit te zijn.
Waar ik ook wat op tegen heb is drie soorten loge-tickets.
René Duursma zei mij eens:
“Naai een stoffen hoes, gooi die over de stoel en noem het loge premium a 15 euro extra”.
Met twintig voorstellingen levert de stoel 300 euro extra op met acht Euro stof.
Kerstcircus dateert vanaf – ik meen 1972 – in Nederland.
De eerste organisator was Dick Binnendijk met de Ahoy-shows. Al snel gevolgd door de Schouwburg in Eindhoven.
Inmiddels zijn het er jaarlijks tussen de tien en twintig in Nederland en in Duitsland ruim tachtig.
Hoe mooi kerstcircus ook kan zijn, ik ben en blijf een grotere fan van het originele reizende circus.
Wat ik mij afvraag is waar ze al die artiesten vandaan halen?
Ik geloof dat er er wel honderd hoelahoep-dames werkzaam zijn en circa tweehonderd jongleurs.
Ik kan geen motorkogel meer zien, die rollen denk ik bij de volkswagen fabriek van de lopende band.
Dit terwijl er door het jaar heen nauwelijks werk voor hen te vinden is, omdat slechts een handjevol circussen nog met ingehuurde artiesten werken.
Geen Haarlem dus voor mij.
Wel Apeldoorn en Etten-Leur.
In mijn ogen het meest liggend bij circus zoals ik circus graag zie.
En misschien Den Haag, als ik tijd heb. Want ik heb Sander Balk ook beloofd te gaan kijken in Sneek.
En dan nog even via Krefeld naar Keulen.
Carré laat ik al een paar jaar links liggen, want mijn hart kan het niet verdragen dat het orkest bij slechts twee of drie acts speelt.
Bovendien voel ik mij niet thuis tussen het bekakte publiek uit Amsterdam-Zuid met hun champagnecooler op hun tafel.
Jarenlang enorm van genoten maar ik heb een paar jaar geleden mijn driedelig kostuum verruilt voor jeans met gaten.
Ik hoor daar niet meer bij.
Misschien toch naar Haarlem immers: mijn grote vrienden Leendert Bedijn, Alberto Althoff en Milko Steyvers zijn daar bij betrokken en voor principes is het leven te kort…
Tot de volgende week!
