Een bijdrage door Gera de Leeuw, in overeenstemming met Frank Torrez
Terwijl de aula van het uitvaartcentrum van De Nieuw Ooster volstroomt, is op de voorgrond de gesloten kist te zien van Ferry Polderman. In de circuswereld beter bekend als ‘Ferry Torrez’. Bovenop de kist staan zijn stoere laarzen gevuld met Strelizia’s en op de voorgrond een recente zwart-witfoto van Ferry.
De aula blijkt veel te klein voor alle bezoekers die vanuit diverse betrokken kringen zijn toegestroomd. Die van Ferry’s privéleven met vooral ook de in het zwart leer geklede vrienden, daarnaast een grote schare circusvrienden. Tezamen veel meer volk dan in de aula past.
Ferry’s nicht Ilona en dierbare vriend Carmen beschrijven de laatste periode van zijn ziekte en zijn moeite met het aanvaarden van afnemende krachten en het aannemen van de benodigde hulp.
Donderslag bij heldere hemel
Ilona vertelt dat honderden mensen met veel medeleven maar ook geschokt reageerden op het bericht van het overlijden van Ferry op Facebook. Het is voor hen een donderslag bij heldere hemel. Tussen de toespraken door wordt een diaserie vertoond waarin de hoogtepunten te zien zijn van zijn leven. Veel aanwezigen reageerden daarop emotioneel en zijn ontroostbaar.
Al jong gefascineerd door reptielen
Rob Ronday neemt vanuit de circuswereld het woord en geeft een mooi overzicht van zijn loopbaan als reptielenman. “Wat heb je iedereen aan het schrikken gemaakt”. Ronday beschrijft het leven van Ferry Torrez; een naam die door zijn vader Frank werd bedacht en die het hele gezin draagt.
Ferry wordt geboren en groeit op in het circus. Daar maakt Ferry kennis met reptielenartiest ‘Karah Khavak’. Torrez is gefascineerd en weet dan al ‘dat wil ik later ook worden’.
In 1980 neemt zijn vader Circus Hoepla over en doopt het om in Circus Franklin. In 1986 krijgt Ferry de kans om zijn droom waar te maken en met reptielen aan de slag te gaan. Hij gaat met Karah mee naar Afrika voor een tournee langs de Ivoorkust. Als je eenmaal een slang in je handen hebt gehad dan raak je eraan verslaafd…
Met eigen acts in het circus
Het jaar erop krijgt hij zijn eigen circusseizoen met zijn dieren bij het Aqua Circus van Maurice Veldkamp en Wim de jong. Zijn dierenbestand is nog klein en bestaat uit mooie slangen en kleine alligators. Ferry treedt als La Bouchiba met zijn zus Patricia op met een aantal acts.
Daarna is hij te zien bij het Great Belgium Circus van Karin Range en maakt hij een seizoen in Denemarken bij Dannebrog.
Ook treedt hij op bij Herman Renz, waar zijn dierenaantal behoorlijk is gegroeid. Ronday vertelt een anekdote: “tijdens de kerstdagen bij Kerstcircus Haarlem wordt Ferry gebeten door een alligator. Hij bloedt als een rund, dus: snel naar het ziekenhuis aan de overkant. Met de kerst was de eerste hulp onderbezet. Op de vraag of er geholpen kan worden omdat iemand door een krokodil is gebeten, wordt eerst afwijzend gereageerd… ‘neem je moeder in de maling’. Uiteindelijk komt er tóch hulp. De volgende dag staat Ferry gewoon weer in de circuspiste”.
Freek Vonk
Waar heeft Ferry niet gewerkt? Bij vele collegacircussen en het hoogtepunt is het Circusfestival van Massy. Ronday noemt Ferry de ‘Freek Vonk in het circus’ met educatieve presentaties. Zijn dieren zijn zijn kinderen. Als je te horen krijgt dat je ongeneeslijk ziek bent en je moet zorgen dat je dieren een goede plek krijgen, is dat een beslissing die heel veel pijn doet.
Minutenlange staande ovatie
Ronday roept de toehoorders op om anekdotes over Ferry te delen op Facebook als herinnering, hetgeen inmiddels ook te zien is op diverse Facebook-accounts.
Tenslotte vraagt Ronday iedereen om te gaan staan en om een afscheidsapplaus te geven. Het resultaat: een minutenlange staande ovatie. Daarop volgt een diaserie met foto’s van zijn optreden, op ‘The Show Must Go On’ van Queen.
Vrienden van De Spijkerbar
Twee dierbare vrienden – Stanley en Stephen – sluiten de toespraken af. “Ferry was naast een circusman, ook een leerman. Hij was zo gay als een kathedraal. Maar… hij was onvoorwaardelijk zichzelf, in een tijd dat dat nog niet zo gewoon was”.
Ze vertellen over hun werk in de Amsterdamse ‘Spijkerbar’, waar Ferry een bepalende factor was. De vrienden delen een mooi verhaal en enkele anekdotes over hun werk. Stanley sluit af: “Petrus… kijk maar uit daarboven, want er is een nieuwe ‘doorbitch’ aangekomen”.
Daarna brengen de aanwezigen een laatste groet aan Ferry Torrez. ‘The Show Will Go On’…
De bloemen – te zien om Ferry’s kist heen – zijn na de uitvaartdienst neergelegd bij het Amsterdamse Homomonument.
