Tijdens festival Circolo ga je van een traan naar een lach. Bij de mooie muziek van Music Meets Circus moest ik een traan wegpinken van ontroering, zo mooi was de uitvoering van Maria de Buenos Aires door Iván Sánchez en de andere koperblazers van zijn opleiding. Bij Tutti Frutti van Compagnie Los Putos Makina pinkte ik een traan weg van het lachen.
Tekst: Cedric Stalpers – Foto’s: Jostijn Ligtvoet
Zelden zo’n plezierig maffe en absurde voorstelling gezien. ‘Je hoeft niet alles te begrijpen… Je bent perfect zoals je bent en je mag lachen en klappen wanneer je wilt.’ Ik heb inderdaad niet helemaal begrepen waar de vrolijke waanzin van de voorstelling over ging, maar het plezier was er niet minder om.
Een quick change act volgde op knappe jonglage en evenwichtskunsten, gevolgd door acrobatiek, vergezeld door aanstekelijke muziek, die na afloop door de vele bezoekers nagezongen werd. Als ik weer enkele tonen van de Tutti Frutti melodie hoor, kan ik een lach niet onderdrukken. De artiesten toonden zich ook uitstekende acteurs. De wilde podiumbeesten van Tutti Frutti veranderden na afloop in beleefde en ingetogen bezoekers van de Willy Wolf, de show van hun collega’s La Contrabande.
De podiumbeesten hadden geen enkele sterallures en lieten andere bezoekers netjes voor gaan bij het vinden van een zitplaats. De waardering die Los Putos kregen voor hun voorstelling gaven ze door aan de mensen van Contrabande in de vorm van een staande ovatie. Mooi om die mildheid en collegialiteit tussen artiesten te zien en de gedeelde passie voor het circus. Misschien is Tutti Frutti’s diepere boodschap wel: je hoeft modern circus niet te begrijpen om er van te kunnen genieten.
