Het druilerige weer leent zich ook vandaag weer prima om eens in mijn fotoarchief met oude circusfoto’s te duiken. In 1984 reisde de familie Malter-Gebruers onder de naam Circus De Beukelaer. De naam De Beukelaer zal menigeen wel bekend zijn, want die staat garant voor lekkere koekjes. De Beukelaer had een deal gesloten met het circus om een nieuwe soort “circuskoekjes” te promoten.
Er kwam daarvoor speciaal een nieuwe rood-witte tent, en al het transportmateriaal moest eveneens in de kleuren rood-wit geschilderd worden om te passen bij de opmaak van het nieuwe product. Tegen inlevering van enkele koekjesverpakkingen kon het publiek naar de voorstellingen komen kijken. Het werkte enorm! Overal waar we kwamen liep het vol. Een schitterende deal die van twee kanten werkte. Alleen… was ik niet op de hoogte gebracht van de onderhandelingen tussen de circusdirectie en de firma De Beukelaer. Niet zo prettig, aangezien ik in opdracht van de directeur al maanden bezig was met het voorbereiden van een Nederlandse tournee 1984 voor dit Belgische circus.
Dat werk kostte mij heel wat tijd en vooral fikse moeite. De hindernissen die ik tegenkwam waren enorm. Lastige gemeenteambtenaren, allerlei eisen waaraan soms niet te voldoen viel en wat dies meer zij. Zelfs een gerechtelijke procedure moest ik een keer in gang zetten, hetgeen de voorpagina van Het Limburgs Dagblad nog haalde. Een sluitende tournee organiseren zonder te grote afstanden tussen de speelplaatsen is geen sinecure. Ik was al een eind gevorderd met het werk toen ik te horen kreeg dat het allemaal voor niets geweest was en dat het circus in België zou blijven. Dat betekende dus weer alles afzeggen, borgsommen terugvorderen, voor zover die al betaald waren, etc. etc.
Van de andere kant was ik wel blij met de deal tussen circus en de koekjesfirma, want dat betekende zekere inkomsten voor de eerstkomende twee jaar en een mooie nieuwe tent. Met een grote zucht van opluchting (en heel wat grijze haren erbij) sloot ik dan uiteindelijk ook de boeken.
Aan de tournee 1984 heb ik verder vooral mooie herinneringen. In die tijd zeulde ik nog met een grotere fotocamera rond, een met de ouderwetse fotorolletjes erin, niks digitaal, die toch betere plaatjes opleverde dan het compact-prulletje dat ik tegenwoordig op zak heb.
Toch kan ik het niet meer opbrengen nog groot fotospul mee te sjouwen of het moet al de “bazaar” van mijn vriendin zijn. Enfin, hierbij een paar van de zwart-wit plaatjes die ik in 1984 knipte van de Française Samoa Regazzoni. Een charmante en goede artieste, die een tijdje aan het programma meewerkte. Vooral haar strakke-draad act was erg goed, al mocht haar nummer aan het verticale koord ook gezien worden.
Eens zien wat ik nog meer tegenkom in de fotoalbums en dozen…
Tekst en Foto’s Rob Donkers
